Podobało mi się do 4. odcinka włącznie. W 5. serial zaczął skręcać w złym kierunku, a w 6. wywalił się na głupi ryj i tak leżał już do końca. W efekcie show, które mogło być znakomite, jest co najwyżej OK.
Chwaliłam za główną postać kobiecą, która nie wygrała umiejętności na loterii, tylko dochodziła wieloletnim treningiem? BUM! W retrospekcji, w której jeszcze nie była tym zabijaką, przed chwilą naklepało ją dwóch typów, po latach wcale nie spędzonych na treningu, najpierw przegrała walkę z mężem, po czym rozdarła kimono i sekundę później stała się tak zajebista, że gościowi mózg zlasowało. Where logika i konsekwencja?
Chwaliłam że bohaterka nie jest niezwyciężona? BUM! Jak się załączył plot armor, to dziurawy brzuch, przebita kostka, a nawet dziura po kuli nie powstrzymały jej przed siekaniem tuzinów wrogów. Ale gdy trzeba było ją osłabić to nagle jeden gong na twarz i dziewczyna nie może podnieść się z ziemi. I jeszcze to wspinanie po murze z typem na plecach...
Oprócz tego syndromu Rey, po prostu nie podobały mi się decyzje scenopisarskie. Chociaż miały sens względem tego, co miało się stać potem, to po prostu sprawiły, że lubiłam bohaterkę coraz mniej. W myśl zasady "Kobieta kobiecie kobietą" główna bohaterka jest nieczuła na cierpienie innych kobiet.
No i jednak produkcja wpadła w tę samą tendencję, co wszystko w ostatnich latach - ujemne IQ przeciwników, wszyscy mężczyźni źli albo głupi. Wrogowie oczywiście nie atakowali, gdy bohaterka się odsłoniła tylko grzecznie czekali aż będzie dla nich za późno. Strategia obronna pałacu w obliczu natarcia poszła sprawdzić czy nie ma jej gdzieś indziej.
Nie chce mi się wymieniać wszystkich głupot. Do czwartego odcinka chciałam dać 8 lub 9/10. Ostatecznie niestety będzie tylko 6/10, bo tego było po prostu za dużo.