Dokładnie - film sam w sobie bardzo dobry, ale po przeczytaniu książki odczuwa się jednak jakiś niedosyt... Staram się być wyrozumiała, ale jest kilka spraw, które nie dają mi spokoju, a wręcz przeszkadzają w tym filmie. Gdy go po raz pierwszy obejrzałam nie zwróciłam na to uwagi, bo książkę przeczytałam dopiero później, ale teraz... nie mogę pojąć jak można było przedstawić Chmielnickiego w tak dobrym świetle - przecież według powieści (a w końcu to na jej podstawie jest on nakręcony) to pijak, tchórz i krętacz czego w filmie w ogóle nie widać. Poza tym, może to trochę dziwne, ale w powieści najbardziej urzekła mnie relacja między Wiśniowieckim a jego rycerzami, którzy miłowali go ponad wszystko a i on sam traktował ich niemal jak rodzinę, a już szczególnie Skrzetuskiego - bardzo wzruszały mnie te momenty, które odpowiednio nakręcone mogłyby i wzruszać, i zachwycać jednocześnie widzów, tymczasem w filmie tego nie ma. Nie wspominając już o tym, że z Jaremy zrobił Hoffman niemal potwora, ukazując jedynie jego wady...

A moim zdaniem właśnie to jest bardzo dużym plusem produkcji - odejście od sienkiewiczowskiej czarno-białości i nawiązanie do realiów. Pokazanie wojny kozackiej nie jako starcia Drużyny Pierścienia z siłami Mordoru, ale konfliktu między narodami które mają sprzeczne interesy i uzasadnione racje. Chciałbym żeby inne filmy historyczne realizowano z takim podejściem. To jest właśnie fajne, że Jarema broniący ojczyzny przed upadkiem jest przy okazji skur...nem, a Chmielnicki wydaje się całkiem sympatyczny. Absolutyzowaniem spieprzono już kilka całkiem fajnych filmów - np. Zieloną Milę albo Gamera.