Właśnie skończyłam ostatni sezon OITNB. Wow. Naprawdę.

Chyba nigdy serial o tylu sezonach i niebotycznie długich (czasami półtoragodzinnych) odcinkach mnie nie znudził. OITNB podobało mi się od początku do końca.

Świetnie naszkicowane charaktery. Ile złożoności było w historiach każdej z tych dziewczyn. All time favourite? Doggett. Dziewczyna, która w życiu nigdy nie poznała prawidłowej definicji miłości, w imię ratowania siebie samej wpadała w skrajności, a następnie zginęła tragicznie w momencie, kiedy uznała, że nie ma już dla niej nadziei. To chyba najbardziej tragiczna z postaci, którą chyba widziałam na ekranie, bo pokazała, że pętla na szyi nie musi się zaciskać przez epokowe wydarzenia w życiu, a przez drobne, ale znaczące gesty osób dookoła niej.

Fantastyczna Suzanne. Bohaterka, która chciałoby się w pierwszym sezonie unicestwić, a następnie zgarnia sto procent sympatii. Morello - niesamowita historia dziewczyny, która chciała być kochana i odrzucała od siebie rzeczywistość, kiedy tej miłości nie było. Świetny płot twist w życiu Rudej na koniec, dramatyczne historie imigrantek. I postać Blanki, która poznała, czym jest Ameryka od najgorszej strony i mimo prawa pozostania w niej, wybrała inne miejsce, bo w nim czuła się bezpieczna dzięki Diablo. Ewolucja Cindy, która musiała dotknąć dna. I nawet Tastee i jej słodko-gorzkie zakończenie nie kuło w oczy.

Główna bohaterka przestała irytować dopiero w ostatnim odcinku, ale szacun za ostatnią scenę i to, że nauczyła się wybierać to, co dla niej najważniejsze, mimo okoliczności. No i związek Caputo z Figg.

Ależ ten serial zostawia po sobie ślad. Świetna sprawa, świetne kino.