Oglądałam ten serial, bo chciałam dać mu szansę. Muszę jednak stwierdzić, że ledwo dotrwałam do końca.
Nie znam życiorysu Osieckiej. Znam troszkę jej twórczość, przeczytałam kilka artykułów i obejrzałam kilka wywiadów w sieci.
Ten serial jest przede wszystkim koszmarnie nudny. Dialogi są mdłe, usypiające.
Gdy oglądałam sceny, że Marylą Rodowicz, a w szczególności te koncertowe - było mi wstyd, że to oglądam. Ulice zazwyczaj puste, wymuskane auta, na plus wnętrza.
Scena w USA i koszmarny akcent M. Kumorek - dziwne, że niby ta bohaterka była Amerykanką.
Roznerski - nieporozumienie.
A zamiana aktorek w momencie pokazania relacji z Przyborą sporo starszym od Osieckiej... Wyszło tak jakby on był od niej młodszy.
Postaci są bez wyrazu. Scenariusz pędzi, trzeba się domyślać kto jest kim, niektóre wątki zostały przeciągnięte, a inne pokazane ekspresowo.
Smiesznie też pokazano Hannę Bakułę - aktorka owszem podobna, ale nie do malarki gdy ta była młodą dziewczyną, a jak wygląda współcześnie.
Widać, że szczędzono na budżecie.
Wiem, że Agnieszka nie była krystaliczna, ale z tego obrazka widzimy wiecznie sfrustrowaną kobietę, uzależnioną od facetów, seksu, alkoholu, która sobie gdzieś tam na boku pisze jakieś piosenki.