Zgadzam się. Generalnie miałem wrażenie że w każdym odcinku był ten sam schemat: Wendy/Marty dostają telefon od Navarro, mówią że się tego nie da zrobić, on mówi że muszą to zrobić i się rozłącza, a przez resztę odcinka bohaterom udaje się znaleźć rozwiązanie problemu. Wtedy pojawiają się komplikacje, jest kolejny telefon od Navarro i schemat się powtarza.

Osobiście bardzo irytowało mnie postać siostrzeńca Navarro - klon postaci Lalo Salamanka z Better Call Saul. Skoro Navarro już nie jest wydaje się taki groźny, a Bena nie ma to twórcy musieli wprowadzić nowy postrach który miał wprowadzać element nieprzewidywalności. Ale ta postać nie pasuje do świata Ozark, zabija lekkomyślnie zostawiając mnóstwo śladów które w poprzednich sezonach byłyby od razu wykryte przez policje ale nic się nie dzieje, bo chodzi tylko o podniesienie liczby zabójstw. I właśnie wtedy według mnie serial traci cała swoją autentyczność budowana w poprzednich sezonach.

Dokładnie. Trup za trupem. Drugim największym problemem jest przechodzenie Wendy i Martyego do porządku dziennego od oglądania, zlecania śmierci czy palenia zwłok do jedzenia naleśników. Dzieci zresztą też bez większych problemów to czynią i dla mnie jest to fatalny ruch scenarzystów, odbierających dużo z autentyczności. Charlotte i Jonah mieli swoje kryzysy związane z powyższym, ale trwały krótko i odegrano to, no bo przecież trzeba było. Zwłaszcza zwrot Charlotte jest niebywały, bo chce opuścić rodzinę, po czym wraca ni stąd ni z owąd. Akceptuje te wszystkie trupy, paranoje, chore sceny i zabójstwo Bena przez własną siostrę.

Pod względem autentyczności i dozowania śmierci, realizmu zachowania aktorów (w tym policji) względem śmierci, szeroko pojętych emocji i w ogóle całokształtu, Beaking Bed bije Ozark na głowę.

Mimo to Ozark jest niezłym serialem, dzięki ciekawej intrydze, kilku znakomitym postaciom, jak Ruth. Klimat prowincji zawsze robi grę.