Bo od czwartego odcinka ten serial stracił sens.

Scena w barze jest symboliczna - Donny uzmysławia sobie, że stał się równie żałosny jak Martha w dniu, gdy ją spotkał, w identycznych okolicznościach.
Pójście do Darriena wynika ze złożonego mechanizmu wykorzystania i traumy. Donny nienawidzi siebie - bo nie jest tym, kim chciałby być. Z jednej strony szuka potwierdzenia tego, jak bardzo jest niegodzien własnego szacunku. Z drugiej - być może nadal naiwnie liczy na magiczną odmianę swojego losu, nie chcąc się pogodzić z faktem, że kariera komika po prostu nie jest dla niego. Z trzeciej wreszcie - i to być może najsmutniejszy powód - bo ma poczucie, że nikomu nie jest potrzebny - poza Darrienem. Dla rodziców Donny czuje się ciężarem, bo burzy ich spokojne życie. Dla Teri - powodem jej bólu i nieszczęść, a przy tym oszustem. Dla swojej byłej dziewczyny - przegrywem. Dla jej matki - imitacją syna, którego straciła. Tylko dla Darriena liczy się naprawdę - choć tylko jako obiekt do wykorzystania.

Scena w barze domuka krąg. Donny słyszy, że szaleństwo Marthy ma swoją genezę z traumach z dzieciństwa. On swoje traumy przeżył później, ale jest dokładnie w tym samym miejscu co ona, gdy pojawiła się pierwszycraz w pubie Heart.

Zaś wizyta u oprawcy to powrót do tych kilku ulotnych chwil, gdy mamiony kłamstwami, widział w życiu sens i przyszłość rysowała się kolorowo. Sława wydawała się być na wyciągnięcie ręki.

Zgadzam się z przedmówcami, że scena w barze to domknięcie kręgu - Donny w końcu poznaje przynajmniej w części powód niestabilności psychicznej Marthy, a do tego dosłownie wchodzi w jej buty.

Co do sceny z jego gwałcicielem to wydaje mi się, że po aresztowaniu Marthy, Donny traci trochę sens życia. Zajmowała tak ogromną część jego życia, że teraz nie wie co ze sobą zrobić bez niej. Dlatego też tak dramatycznie próbuje ją zeozumieć, dostrzega między sobą, a nią podobieństwa i tak samo jak próbuje znaleźć przyczynę jej traumy tak samo stara się dotrzec do źródła swojej. Pewnie liczy, że stanięcie czoło w czoło z Dariennem da mu jakieś odpowiedzi na pytania, które go ciągle dręczą, ale gdy już go widzi to brak mu śmiałości, żeby zapytać dlaczego ja. + Możliwe, że nadal mu schlebia, że ktoś taki jak on chciałby z nim spędzać czas i czuje się przy nim w jakiś sposób wartościowo. Oczekiwał też pewnie reakcji na swoje nagranie.

Jednak od razu po wyjściu dostaje ataku paniki, bo jego ciało i podświadomość nie mogą przebywać koło Darriena bez strachu. I co robi żeby się uspokoić? Słucha pochlebstw Marthy. Rozprasza jego uwagę i przynosi komfort, coś czym może się zająć zamiast swoją własną traumą - krąg się zamyka dostrzega że w ten sposób nie daje mu żadnych odpowiedzi, a tylko upodabnia go do Marthy i pogrąża się w jej szaleństwie.