Ten odcinek mi przywrócił wiarę w serię.
W poprzednich odcinkach było stosunkowo mało oryginalnego Ricka. Jeżeli występował to schodził na drugi plan, dlatego to miła odmiana, że poświęcili mu całość odcinka i akurat tutaj odeszli od dwóch historii toczonych jednocześnie.
Podoba mi się też, że pociągnęli jakiś wątek z poprzednich sezonów, i mogliśmy poznać nieco jego życia.

Ten odcinek otwiera też nowe wątki. Ożywienie człowieka ptaka, dziecko człowieka ptaka czy nawet ta postać Ricka ze wspomnień Człowieka Ptaka która po przywróceniu do życia będzie mogła wprowadzić coś ciekawego.

Oczywiście klonów czy innych wersji Ricka było mnóstwo na przestrzeni serialu, ale z żadnym główny Rick nie nawiązał nigdy jakiejś dłuższej przyjacielskiej relacji, a wręcz nimi gardził. A 35-letni Rick z wiedzą starego Ricka może wnieść coś ciekawego, ale pewnie nie pójdą w tym kierunku.

Odcinki w których mamy okazję poznać lepiej życie Ricka i zrozumieć dlaczego jest tym kim jest zawsze robiły na mnie duże wrażenie. Oczywiście fajnie jak możemy poznać nową odjechaną historię nie związaną zbytnio z poprzednimi sezonami, ale dobrze jest czasami wrócić do korzeni.

Z nadzieją wypatruje odcinka z kontynuowaniem fenomenalnej cytadeli ricków i złym mortym.