Trochę niezwykłe, że pełną melodramatycznych, nastoletnich trudności opowieść, można przedstawić zachowując atrakcyjność treści. Oczywiście anime mocno osadzone jest w serii light novel co wymusza na nim epizodyczność i w moim odczuciu tłamsi potencjał historii. Mimo to jeśli trochę się wysilimy można dostrzec obraz lęków „współczesnych” nastolatków: przed zapomnieniem i zniknięciem, utratą znajomych i odrzuceniem, brakiem tożsamości i akceptacją siebie, stania się ofiarą i zaprzepaszczeniem własnych szans, indywidualnością, utratą kontroli. Dający się lubić główny bohater, świetne dialogi, humor. Całość ma jednak niedociągnięcia, postacie drugoplanowe po odegraniu swojej roli dostają mało czasu dla siebie i stanowią tło, wątek romantyczny bez poważnych tonów, historia wyjaśnienia „syndromu dojrzewania” wymuszona. Jeśli jednak bardziej metaforycznie zinterpretujemy historię można dostrzec w niej wielką wartość. Na pewno buntownik Sakuta swoim bezkompromisowym działaniem staje się pewnym wzorem jest jednak również nastolatkiem, który uczy się życia. Serial przedstawia połowę serii książkowej. Film, który traci trochę swojego uroku przez trudniejszą tematykę i znikomy humor oceniam niżej, mimo że fabularnie przedstawia ważne kwestie szczególnie dla rozwoju głównego bohatera (kontekst wyboru, poświęcenia, doznania konsekwencji gdy ktoś poświęca się dla nas). Jestem naprawdę pozytywnie zaskoczony serial i polecam obejrzeć.