Sztampowy i do bólu przewidywalny. Po pierwszym odcinku odniosłem wrażenie jakby dialogi
pisała małpa jest to o tyle uderzające, że serial opowiada o grupie geniuszy. Jakby powiedział
Max Kolonko to się nie dodaje. Fabuła pierwszego odcinka też nie grzeszy mądrością. Serwerownia
z kopiami zapasowymi tak istotnych danych w środku dnia akurat jest pechowo zamknięta więc nasi
bohaterowie robiąc spięcie na ulicy otwierają ją sobie, bo przecież to wystarczy żeby obejść
ultranowoczesne zabezpieczenia. Zasadniczo absurd goni absurd. Samolot 50 m nad ziemią,
poezja głupoty. Jedna scena na końcu mnie zachwyciła, kiedy Ralph siada na kanapie i przesuwa
pad do gry na koniec stołu dając do zrozumienia Walterowi, że chce z nim zagrać i na tej scenie dla
mnie plusy tego odcinka, ale chyba i serialu, się kończą.