Środek lasu na egzotycznej wyspie- jedynym, jak się wydaje, ocalałym po globalnej katastrofie
skrawku Ziemi. Grupka głównych bohaterów serialu walczy o przetrwanie, strzelając z resztek amunicji
do groźnego, przeważającego liczebnie i lepiej uzbrojonego wroga. Gdy nagle kanonada ustaje, w
martwej ciszy, która nastaje, daje się słyszeć niespodziewane pukanie do drzwi. Gdy po chwili drzwi
się otwierają, próg przekracza… strapiony reżyser i mówi zakłopotany: „Kochani, zwijamy manatki.
Producent powiedział, że mamy słabą oglądalność, zyski z reklam spadają, zatem więcej pieniędzy nie
da. Jeszcze tylko kilka dokrętek i wracamy do domu” Taka groteskowa refleksja nasunęła mi się po
obejrzeniu ostatniego odcinka serialu „Statek”, który zwieńczony jest bardzo skrótowym, werbalnym
opisaniem dalszych losów głównych postaci przy wykorzystaniu fragmentów wcześniej powstałego
materiału filmowego. Nad tym zakończeniem ciąży realizatorski pośpiech i niedbałość- nie wszystkie
wątki zostały domknięte, nie wszystkie pytania znalazły odpowiedzi, co wielu rozczarowanych
wielbicieli serialu podkreśla w swych reakcjach.

Oczywiście nie wiem, jakie względy (finansowe czy inne) zadecydowały o wyborze takiej a nie innej
formie zakończenia. Raczej nie brak inwencji- tej twórcom serialu z reguły nie brakowało.

Nie oczekiwałem od przedmiotowego serialu głębokich refleksji nad światem czy wyrafinowanej formy
artystycznej, a jedynie niewymuszonej rozrywki płynącej ze stawiania sobie kolejnych pytań o
przyczyny pokazywanych wydarzeń i relacji pomiędzy postaciami. Przymykałem nawet oko na
niekiedy zbyt jaskrawy brak prawdopodobieństwa niektórych wydarzeń. Przypuszczam też, że
analogiczne były oczekiwania większości odbiorców.

Niestety, forma (ostatecznego?) zakończenia serialu, nawet przy uwzględnieniu jego poziomu
artystycznego, wydaje mi się nonszalancka a nawet (choć może to zbyt daleko idące stwierdzenie)
zakrawająca na brak szacunku w stosunku do widza. Szkoda, bo serial posiadał „uwodzicielski
potencjał”. Dlatego nie żałuję kilkakrotnych rejsów do dziwacznego świata „El Barco”. Z wyjątkiem tego
ostatniego, który… zakończył się zbyt nagle.

Serdecznie pozdrawiam

Adam Rogowski