Smutny to mało trafne słowo. Mnie wprowadził on w zadumę nad swoim życiem i nad tym jak ja reaguję na kryzysy i czy warto folgować emocjom, czy potem nie wstyd. Myślę, że ten serial pomieszał kilka ówczesnych idei ale nie chcę tego rozwijać a chciałbym tylko zaznaczyć, że widać pozakościelną alternatywę wartości i moralności. Ponadto zawód lekarzy nie jest przypadkowy bo raczej chodziło tu o grupę zawodową i budowanie właściwych relacji pod ogromnym stresem, prywatnym poświęceniem i zagrożeniem życia. Dla mnie bohaterowie radzą sobie z problemami i odpowiedzialnością wynikającą ze stanowiska wprost genialnie (np. 36 letni ordynator) a sposób w jaki formułują problemy jest dla mnie wzorem. Nie wiem czy dziś w moim pokoleniu było by coś takiego możliwe w takim wieku.