Obrońcy serialu podkreślają, że niesamowite zdjęcia, że muzyka, że atmosfera, i że nie fabuła kryminalna jest tu do końca najważniejsza. A ja się pytam, czy to w zamyśle reżyserki miał być melodramat, z których Campion jest znana? Bo jeśli tak, to faktycznie dałoby się zamknąć całą intrygę w 2h z hakiem,a ogólny klimat może i by starczył, żeby przykryć braki pomysłów na rozwinięcie i poprowadzenie postaci. Ale jeśli w końcówce 2 odc. zawiązuje się intryga, a widzę, że cały serial ma 7 epizodów, to wybaczcie ale poza och i ach nad widokami, klimatem i melodiami oczekuję też dramaturgii i krwistych, poprowadzonych konsekwentnie postaci. A tu od 3 odcinka wszystko zaczyna się rozłazić. Matt prowadzący pseudofilozoficzne dywagacje na temat granic wszechświata i możliwości ludzkiego umysłu, który chwilę wcześniej za pomocą synów utopił typa bez mrugnięcia okiem? No proszę Was, szanujmy się. Postać patologa, która poza informacjami, które można znaleźć w raportach nie wnosi nic. No bo Robin niby bierze się za te zatuszowane sprawy ale jednak kończy się na spacerze skrajem szosy obok grobu dziewczyny. Wątpliwości Robin, czy jej niby brat dał znak kolegom do zbiorowego gwałtu, po tym jak sam Johnoo się wyspowiadał jak było, po co to ciągnąć? Skoro Johnoo nawet nie raczy odpowiedzieć, tylko zbiera manatki (zbiera je zresztą w trakcie serialu kilka razy!!!)strzela focha, strzela drzwiami i wychodzi. Już pomijam wątek gwałconych i narkotyzowanych dzieci, które z radością i ochotą wsiadają po wszystkim do auta złego Ala i ruszają na kolejną "balangę"...ktoś to kupił? Że niby "syndrom sztokholmski"? No i ostatni odc. poza oczywistym, że szajka pedofilów, co było do ogarnięcia wcześniej i nie trzeba oglądać CSI, żeby do tego dojść, nie rozwiązuje niczego. Al z jednej strony,można domniemywać, fałszuje wyniki badań na ojcostwo Matta. Z drugiej mówi prawdę o spokrewnieniu Robin i Johnoo? Toma być prognostyk na kolejną serię? Po co kolejna seria? I na koniec wisienka na torcie czyli Holly Hunter laureatka Oskara za "The Piano". Co to k**** miało być? 3-4 minuty w każdym odc. Bujająca się na wytartym fotelu pseudo-mistyczka głosząca jakieś egzystencjalno-filozoficzno-tajemnicze prawdy? Jej postać nie wnosi absolutnie nic do serialu, już ta gitarzystka była ciekawsza. Nie wiem czy Hunter jako kumpelka Campion miała z nią ugadaną rolę niezależnie od projektu? W każdym razie, drodzy obrońcy serialu piękne krajobrazy, ogólny klimat i muzyka to za mało jak na 7h fabuły.
Dziękuję za uwagę i kłaniam się nisko.