sprawa wygląda tak - pacjenci przychodzący do Paula tak naprawdę nie zdają sobie sprawy, skąd biorą się ich problemy. w czasie sesji powoli uświadamiają sobie to, oswajają się z tą myślą. i na tym przede wszystkim polega "akcja" serialu. ukazana jest tu tak naprawdę połowa pracy. druga cześć wygląda jak praca z alkoholikami, którzy już uświadomili sobie swoją słabość, a teraz muszą z nią walczyć.

Paul byłby niezwykle nieodpowiedzialny, gdyby pozwalał swoim pacjentom odchodzić, gdy tylko ci tak sobie postanowią. Ci ludzie zazwyczaj odczuwają próbe dobrnięcia do źródła problemu jak atak na ich osobę, więc najchętniej by zwiali od razu, uciekając od problemu.

Przyznam, że też czasem miałem takie odczucie. Choć nie sądzę, żeby Paulowi chodziło akurat o pieniądze. Owszem, każda wizyta oznaczała zysk (i to nie mały) ale jeśli już miałbym posądzać go o przeciąganie terapii to stawiam na ten drugi powód. Paul to raczej samotny człowiek i być może sesje z pacjentami wypełniały mu tą pustkę a pomaganie im dawało mu jakiśtam cel w życiu.
Ale jest też inna opcja. Paul jako psychoterapeuta ze wieloletnim doświadczeniem mógł wiedzieć lepiej czego potrzeba jego pacjentom niż oni sami. Czasem jest przecież tak, że im głośniej ktoś mówi, że nie potrzebuje pomocy tym bardziej chce ją otrzymać. Tak samo jak to, że pacjent w danym dniu dobrze się czuje nie oznacza, że jest już wyleczony. Leczenie psychiki to długi i złożony proces i pewnie każdy psychoterapeuta zdaje sobie z tego sprawę.
Osobiście stawiam na kombinację tych dwóch opcji, choć Paul to bardzo złożona postać i ciężko coś o nim stwierdzić ze 100% pewnością. Były przecież sytuacje w serialu gdzie raz mówił swojej terapeutce, że nie przepada za swoimi pacjentami i ma ich dość, by kilka odcinków potem stwierdzić, że w przeciwieństwie do niej bardzo zależy mu na swoich podopiecznych.

ale czy nie jest tak, że gdy mamy dołek, odbieramy świat inaczej niż zazwyczaj? Paul przeżywa kryzys i sytuację, którą zazwyczaj by ocenił jako pozytywną, nagle widzi w czarnych barwach. jednak kolejny tydzień pokazuje jak jest naprawdę, że to jego głowa, stres, wyczerpanie, wysyłają mu błędne sygnały. nie tylko pacjenci mają tu czegoś nas uczyć, ale i postać Paula. nie sądzę, żeby w Stanach brakowało chętnych na terapię do tego stopnia, żeby trzeba było trzymać pacjentów na siłę (czego przecież Paul nie robi - vide April).

Ale zobacz, ze Paul zna swoich pacjentow i wie co jest dla nich najlepsze. I tak jak wspominales (i przyznam Ci racje) ze to jest jak z alkoholizmem, ze po przyznaniu sie nastepuje druga czesc terapii, to jednak sam Paul nie stosuje sie do tego, vide jego ostatnia sesja z Gina, gdzie jednak rezygnuje z dalszej terapii, ku jej zaskoczeniu. Domyslam sie, ze chodzi o ukazanie osoby glownego bohatera nie tylko jako osobe idealna ale zwyklego czlowieka. I moze ta postawa jakby rownowazy te wszystkie zachowania jego pacjentow...