Drugi odcinek niewiele lepszy. Praktycznie o tym samym co pilot, jedynie lepiej zrobiony. Nakreślona została prawidłowa postawa głównego bohatera, który działa lepiej niż w poprzednich 45 minutach seansu. Bije po oczach niestety sztampowość i prostota z jaką mu wszystko przychodzi. Zbiera z ulic jakiś złom, znajduje wejście do starego meczetu i urządza sobie w nim super nowoczesną bazę dowodzenia, w której komunikuje się przez Skype'a z Orwell i włamuje się do bazy danych Arki, a w dodatku truje się śmiercionośnymi substancjami, podczas gdy następnego dnia znowu jest w wyśmienitej formie. Maszyna z wyrzutnią noży przebiła wszystko. Co do chęci zemsty na Szachiście, to ciekawe czemu mu nic nie zrobił, kiedy miał go jak na widelcu w kuchni, tylko sobie po prostu zniknął. Co, będzie go tak nękał psychicznie, że załatwi na amen wszystkich jego pracowników, a jego sobie zostawi na deser, skoro może go dopaść na obiad? Ten patos w przemowach bohaterów, które znają się od paru dni też jest niczego sobie. Kurde, sam chyba bym nie napisał niczego lepszego. Jest parę fajnych elementów humorystycznych jak scena w domu tego prokuratora, no ale bez jaj. Czemu Peleryna puścił wolno tego gościa, który miał informacje, bezsens, podobnie jak obwiązanie sznurem gościa od trucizn. Komizm niesamowity, w dodatku ta muzyka. Ostatni raz podobną słyszałem w Batman Forever i Batman and Robin, kiedy na ekranie pojawiał się nasz ukochany superbohater. Sposób kręcenia The Cape też jest niczego sobie, bo przypomina seriale rodem z lat 80'. Kurde, masakra. Dodam, że oglądalność po tym odcinku zapikowała w dół o ponad 2 mln.

1x02 - 4/10 za nogi Summer Glau.

No proszę jaki skok jakości w porównaniu do poprzednich dwóch odcinków. Pomimo tego, że odcinek był całkiem znośny, to nadal uważam, że można byłoby go rozbić, może nie tak jak w przypadku pilota na 5-6 odcinków, ale na co najmniej 3 i umiejscowić je fabularnie gdzieś pod koniec sezonu. Wtedy, a i jakże by pasowała walka Vince'a z Kozmo w pelerynie. Rozwijając postać Peleryny i osobowość Faradaya można byłoby uwierzyć, że bez swojego głównego atutu może pokonać silniejszego przeciwnika. Tutaj niestety walka umiejscowiona zdecydowanie za wcześnie stała się śmieszna, bo wychodzi na to, że tak naprawdę Peleryna nie ma sobie równych, nawet jeżeli peleryny nie nosi. Kolejnym zmarnowanym potencjałem jest sprawa, którą zaczęła prowadzić żona Vince'a. Kurde, mogli to zostawić i zbudować wokół tego całkiem ciekawy wątek, który mógłby się skończyć zdemaskowaniem współpracownika Szachisty, a przyjaciela Vince'a. Niestety się pośpieszono i zamiast ciekawej intrygi dostaliśmy całkowite olanie sprawy. Ostatnią rzeczą, którą można byłoby rozbić na drobne elementy jest fakt, że Orwell jest córką Szachisty. Kurde, odkryli wszystkie karty w jednym odcinku. Zero tajemniczości, jakiejkolwiek intrygi i poczucia niepewności. Ten serial czyta się jak otwartą księgę, której strony momentami wypadają z oprawy. Muszę sobie dokładnie zanalizować kto konkretnie odpowiadał za ten serial, bo na pewno nie ktoś z doświadczeniem i wyrobioną marką.

1x03 - 5-/10

Jak myślicie, powiedzieć mu, że wszyscy mają w dupie to co mówi?

Ha, ty nie miałeś i odpisałeś :P