Masz rację - to słowa Prezesa.


SCENA IV

(Loch podziemny w kościele St. Jana, wkoło trumny Królów Polskich, w głębi mały ołtarz. Przed ołtarzem stół okrągły - jedna lampa, i krzesło. Prezes spisku sam jeden siedzi za stołem - w czarnéj masce i z siwémi jak śnieg włosami... Widać wschody prowadzące na górę do korytarzów kościelnych, na schodach szyldwach widny do półowy.)


PREZES

(sam)

Ciemna jaskinio trumien, znam ja ciebie!

Nieraz w te prochy iskrę myśli kładłem,

Budziłem królów, serca ich odgadłem,

Działali... w dziejach jak na jasnym niebie

Nigdzie czerwone nie padały plamy.-

Gdybyście, króle, z trumien dziś powstali,

Ludzie by rzekli: "O, znamy was! znamy!

Starzec nam o was mówił, żeście biali

Jako anieli... Tak nam starzec prawił".

Jaż bym tron nieskalany Polaków zakrwawił?

Rzuciłem się w otchłani spisków czarne cienie

Zapalonej młodzieży sztyletami władam,

Mam sto rąk, sto sztyletów... gdy chcę, sto ran zadam;

Wzrok mój przytępiał długim wiekiem, lecz sumnienie

Ma bystre oczy, widzę, że światło zagasło.

Lepiej przy Waszyngtonie było umrzeć...