Moim zdaniem jest na razie czymś w rodzaju: "uuu niedługo to będzie się działo".
Dłuuugie sceny o niczym, oglądanie jak Calanthe dyszy w pokoju i dziękuję strażnikowi, ten dziękuje jej, ona mówi Myszoworowi, że mu dziękuję, on jej, szacunek, dziękuję, wdech wydech, zbliżenie, wdech wydech. Koniec sceny, dziękuję, szacunek. Geralt to jakaś teatralna postać, ale spoko, na razie się nie czepiam tego aż w taki sposób, chciałem tylko zauważyć, że w książkach i w grze miał... do licha ciężkiego cięty humorystyczny język - ktoś o tym zapomniał? W ogóle Wiedźmin był często z jajem, gdzie to jest do licha ciężkiego. Wątek Ciri wzbudza u mnie wymioty "uuu jesteś przeznaczona, biegaj po lesie 4 odcinki". Yennefer - no cóż za marnotrawstwo mojego czasu, tak bezpłciowych, nieciekawych scen się nie spodziewałem, znowu - gdzie ta swada, uszczypliwość, ironia, inteligencja postaci książkowych? Ktoś tam naprawdę czytał książki i grał w gry, mam na myśli ludzi od dialogów. Dialogi to naprawdę chyba najsłabsza część serialu, zaraz po scenach batalistycznych, na nie spuszczam zasłonę milczenia. Niestety Wiedźmin to taki Merlin [kojarzycie ten bieda fantasy serial] z ciut lepszą taśmą i aranżacją i efektami, ale na koniec, ten sam poziom. Wiedźmin nie jest fatalny, nie jest beznadziejny, ogląda się w miarę OK, ale jak na tyle szumu, zapowiedzi, czekania - uważam, że zawodzi. Szkoda.