Super a teraz do rzeczy-w jaki sposób wątki w drugim sezonie miałyby tak zaskakiwać jak w pierwszym? Gdzie dokładnie chciałbyś mieć zwroty akcji i jakieś niesamowite zaskoczenia? Pytam bo szczerze nie rozumiem jak można oczekiwać od serialu który jest pełnokrwistym, nielukrowanym na typowy amerykański posmak dramatem czegoś co nie wynika z historii, czegoś co nie było naturalnym skutkiem zdarzeń z końca pierwszego sezonu. Ja, podobnie jak większość byłam/jestem zachwycona pierwszym sezonem ale widzę na czym skupiał się pierwszy a na czym drugi. Widzę również że scenarzyści nie popłynęli w banał, w ckliwą opowiastkę o tym jak to nagle całej piątce lekko się żyje po śmierci Perry`ego ani też nie zrobili z tego właśnie głupiej historii o "silnych" kobietach które walczą spluwą i podstępem aby prawda nie wyszła na jaw. Zarzucasz że serial był logiczny? Od pierwszego odcinka pierwszego sezonu historia tego serialu jest jedną z najbardziej logicznych i nienaciąganych historii wśród tego typu seriali dramatycznych ostatnich lat...naprawdę, nie trudno to zauważyć.

Zatem do rzeczy. Zacznę od tego, że faktycznie przeszarżowałem używając argumentu 'logiczny' jako przytyku, tu masz rację. Raczej chodziło mi o te pozostałe cechy, które wymieniłem: jednowymiarowe, zbyt poprawne, a do tego dodam, przewidywalne i zalatujące banałem. Pierwszy sezon był pełnokrwistym kryminało-thrillerem, z dramatem społecznym w tle, który raz że powodował poczynaniami głównych bohaterek to też nadawał właśnie logiczności, naturalności i tego, że wydawało się, iż tak właśnie mogło na prawdę być. Nie za bardzo przypominam sobie inne dobre seriale, które zupełnie zmieniały charakter na przestrzeni sezonów, szczególnie jeśli nie było ich zbyt wiele. Dlatego też, moje nastawienie było podobne, na przeżycie czegoś co będzie oryginalne, zaskakujące, a sposobów było wiele. Nie jestem scenarzystą, ale pierwsze co mi przychodzi do głowy to np mocniejsze przyciśnięcie bohaterek do przyznania się do winy i np w pełni wykorzystanie chłopaka Jane, jako faktycznej wtyczki policji. Kobiety mogły, zamiast przeżywać na głównym planie swoich indywidualnych dramatów wewnątrzrodzinnych, skupić się na obronie przed atakami, czy to teściowej Celeste, czy może jakiegoś detektywa. Innym rozwiązaniem mogło być rzucenie naszych bohaterek na jakiś wspólny wypad/wakacje, gdzie ich charaktery mogłyby by zderzać się w innych warunkach/okolicznościach. To tylko pierwsze pomysły, myślę że można by wydobyć z tej historii jeszcze więcej. Zresztą postawa Liane Moriarty, jaką było długie wzbranianie się przed dopisaniem drugiego sezonu jest też bardzo wymowna...

Drugi sezon jest na pewno inny, może nawet gorszy, ale wciąż ciekawy i wciąż wysoko ponad średnią. W tym roku chyba nie było lepszego serialu. Fabuła może przewidywalna i może mało w niej zwrotów i zaskakujących scen i w tym sezonie to raczej serial obyczajowy a nie thriller ale mimo wszystko fajnie sie oglądało.

No i szczerze mówiąc to mam dokładnie taką samą opinię, stąd nawet tytuł mojego wpisu - rozczarozadowolony ;) Największy wada wg mnie, jako psycho-fana pierwszej serii, kiedy każdy odcinek oglądałem dokładnie po przynajmniej dwa razy jest taki właśnie, że drugi był tak zupełnie odmienny. Nie tego chciałem, tak jak już pisałem wyżej, wolałem już żeby druga seria nie powstała, ale... nie mogę odmówić mu znakomitego aktorstwa, ciekawego pomysłu z matką Perry'ego, który jednak moim zdaniem został mocno zmarnowany a także tego, że w pewien sposób wciągał, dalej angażował w losy bohaterek i oczywiście grzechem byłoby żeby nazwać ten sezon słabym... jednakże w stosunku do innych produkcji, a nie do sezonu pierwszego.

Zgadzam się w zupełności. Pierwsze dwa odcinki fajnie przedstawiają nam bohaterki w nowych sytuacjach. Celeste, która mimo, że opraca zginął nie może poradzić sobie z doznawaną przemocą. Niemniej ten wątek został porzucony na rzec problemów z dziećmi i teściową - o ile ciekawiej by było, żebyśmy rzeczywiście zagłębili się w jej psychikę, a to zostało niestety ucięte. Meryl Streep - jak często mnie irytuje, tutaj stworzyła ciekawą postać - szczerą, nieco niezreczną, ale wzbudzającą sympatię, rozumiesz jej postępowanie i zachowanie w dużym stopniu. Oczywiście na początku, bo potem zmienili ją w zły charakter, która neguje cierpienie innych kobiet i celowo rani innych ludzi - szkoda, taki potencjał tkwił w tej postaci. Medeline miała swoje wzloty i upadki w 1 sezonie, ale w drugim generalnie mnie irytuje, to ona mąci w około i powoduje cierpienie dziewczyn, poprzez trzymanie niechcianej tajemnicy, a po drugie nie uważam, żeby zasługiwała na Eda - już bym wolała go z Bonnie. To wybaczenie też przychodzi od tak, ble. Wątek Bonnie też uważam za nieco niewykorzystany - ciekawe w 1 sezonie było to, że nie wiedzieliśmy czemu go popchnęła, nie wiedzieliśmy dużo o jej przeszłości, można było w tym zobaczyć po prostu jej solidarność - widzi zło i chce je powstrzymać. A tutaj musieli dodać kolejną agresję w dzieciństwie, za dużo tego na raz. Laura Dern - super jak zawsze, a Jane niestety nie miała za wiele do grania - i dość szybko sobie poradziła z wcześniejszą traumą. Jednym słowem - pierwsze dwa odcinki - super, potem to już niestety odgrzewanie kotleta.