Chyba jednak nie takie bezpłciowe, skoro je dosyć barwnie opisałeś - nie wiem, można nie polubić serialu, ale swoimi opisami sam się wkopałeś, pokazując że bohaterki zostały porządnie rozpisane. Konsekwentnie nie wiem czego ty oczekiwałeś, skoro bohaterki nierysowane grubą krechą są dla ciebie wadą serialu. Poza tym, rozumiem że ciężko Ci się zidentyfikować z którąś z postaci, ale jednak polecam wyrobić sobie trochę empatii lub po prostu o tym nie pisać, nie wypada to najlepiej - "ąż bije, ba katuje ją od lat, ale nikomu o tym nie mówi, nigdzie tego nie zgłasza, bo jako ojciec sprawdzał się w swojej roli. Serio?" - ciekawy pogląd, polecam zagłębić się w temat psychologii, choćby obczaj takie zagadnienie jak "syndrom sztokholmski", choć tutaj problem Celeste jest jeszcze gorszy, bo podejrzewam że uczucia do jej męża pojawiły się jeszcze zanim został oprawcą. Komentarzy o gwałcie w motelu nie skomentuję. Sytuacja Bonnie i jej decyzje też ciężko jest rozpatrywać jednoznacznie.

Faceci faktycznie może trochę bez charakteru, no ale jednak ten serial kręci się wokół kobiet, więc raczej powinniśmy traktować ich trochę w innej kategorii, jak dla mnie byli naturalni, ale nie wyraziści. Oprócz Skarsgårda, nie wiem jak ty ale w jego oczach nieraz wyczytałem furię i psychozę jaka go momentami ogarniała.

Co do dzieci, to one również stanowią ważny element tego serialu i dziwne że twierdzisz iż nie były zbyt wyeksponowane w scenariuszu, podczas gdy mi się udało nawet dostrzec naturalność gry aktora grającego synka Jane. No cóż, może oglądałeś serial piąte przez dziesiąte robiąc coś innego?

Poza tym co do utożsamiania się z bohaterami jako kryterium oceny, to poddam to otwartej krytyce. Co jeśli zabiegiem autorów jest uczynienie antybohatera głównym bohaterem filmu/serialu? Choćby w filmie "Kobieta na skraju dojrzałości" mało kto mógł powiedzieć, na temat głównej bohaterki - "o ja też tak miałem!". Ba! Jej nawet ciężko było kibicować patrząc na jej motywacje i cel jakim jbyło odzyskanie eks-chłopaka, który ma już żonę i dzieci. Ale jednak film porusza wiele pważnych tematów dorosłego życia. I to go definiuje. Jak domyślam się, jesteś facetem, więc chyba ciężko Ci się próbować zidentyfikować z bohaterkami, które mają typowo kobiece problemy. Ale może spróbuj zauważyć jakiś przekaz? Naturalność dialogów? Jak bardzo wszyscy jesteśmy piękni i perfekcyjni w publice,a dopiero w domu, w czterech ścianach mierzymy się z naszymi demonami, często których przyczyną jest nasz charakter, którego nie da się zmienić.

Podsumowując, bohaterki chyba jednak nie takie bezpłciowe jak ty malujesz (a właściwie opisujesz), poza tym brakuje Ci jednak empatii do zrozumienia wielu przykrych wątków serialu, może dlatego jest dla ciebie przeciętny, bo nie uderza w emocje, które ty byś chciał odczuwać podczas serialu? No i ostatecznie, nie zawsze się da utożsamić z bohaterem i tym bardziej mu kibicować, chyba że rozpatrujemy film/serial tylko i wyłącznie jako formę rozrywki, a nie chęci obejrzenia dobrze spreparowanego filmu, który jednak da nam do pomyślenia i poszerzy horyzonty, choć mamy kompletnie odmienne uczucia co do głównych jego wątków.