Gary jest samotnym ojcem wychowującym Emmę: jedenastoletnią dziewczynkę z atakami paniki. Mają przeszłość, ale nadzieja pojawia się, gdy uczestniczą w wypadku samochodowym: wjechała w nich Mary. Gary biegnie po zabawkę, która uspokoi Emmę, ale ta jest spokojna: Mary dała radę to zrobić kilkoma słowami. W ten sposób zacznie się relacja tych trzech osób: uszkodzonych, zmęczonych życiem, niosących za sobą ciężar przeszłości, który zaczną sobie powoli pomagać w naprawianiu, godzeniu się z nim, wymazywaniu go. I tak dalej. Plus, jak tytuł wskazuje, jest w tej opowieści obecny wilkołak. Bo czemu nie.

To naprawdę jest produkcja, gdzie każda główna postać ma mnóstwo osobowości i historii, które następnie są wykorzystane do zbudowania pełnych relacji z innymi postaciami. To serial, gdzie naprawdę można oglądać tych ludzi, jak siedzą i gadają, a seans nadal będzie pozytywnym, kojącym doświadczeniem. Wszystko, co te postaci osiągają ze swoją wzajemną pomocą jest wiarygodne i zasłużone. Twórcy dodali parę tajemnic - nie tylko w temacie przeszłości, o której nie chcą mówić, ale też są takie rzeczy, jak np. czemu Mary nie chce iść do włoskiej restauracji? Sporo tutaj uroczego humoru, w gruncie rzeczy oglądamy komedię romantyczną, ale autorom udaje się w ostatnim odcinku zbudować nawet sporo napięcia i wykorzystać Australijski urok.

Pisanie więcej oznacza zdradzanie i psucie niespodzianek, więc przestanę. Ładny serial do obejrzenia na jeden raz, by następnie zacząć wyczekiwać ciągu dalszego, którego nie mogę się doczekać. Rok 2023 będzie piękniejszy z jeszcze jednego powodu.