To już mój drugi obejrzany serial turecki, pierwszym był "Zapukaj do moich drzwi" i musze stwierdzić, że było w nim więcej emocji, lepszych wątków, więcej dialogu. W Rannym Ptaszku jest tylko i wyłącznie to samo w kółko, kłócą się o kłamstwo, godzą i znowu kłócą. I na dodatek tylko główna bohaterka się stara o główną postać, bo Can jest tylko dobry kiedy wszystko dobrze się układa. I tak w kółko, żadnej zmiany roli, a to już wchodzi w totalną monotomie. Po przeczytaniu małego spojleru o tym, że Can straci pamięć pomyślałam, że to jakieś żarty. Czy każdy serial turecki musi mieć w sobie nie pamięć miłości do kobiety? Przecież jest mnustwo pomysłów, aby namieszać w związku bohaterów. Zapowiadało się naprawde dobrze, nie wykorzystali potencjału.