Muszę przyznać iż to całkiem fajny, nietypowy serial.
Akcji jest tam bardzo, bardzo mało. Nacisk położono na estetykę. Postać kobieca, krajobrazy, kolorystyka. Okraszono to latynoamerykańską muzyką (przede wszystkim gitara) oraz skrzypcami ale muzyka jest tutaj dodatkiem. Głównymi dźwiękami są te należące do natury.
Filmy emanują klimatem, który jest charakterystyczny dla danej sceny. Zaprasza widza aby uległ tej estetyce i zanurzył się w doznaniach. Przeniósł się tam i poczuł co główna bohaterka. Słów jest tutaj mało - reżyser przemawia do nas audiowizualnie.
To co ujrzałem kojarzy mi się z filozofią Wabi-Sabi. Nawet Ceremonia Picia Herbaty jest tu przedstawiona jako picie i smakowanie kawy. Skupienie się na pięknie chwili, szukanie tegoż piękna w niedoskonałości.
Zwłaszcza, że świat jest tutaj po apokalipsie. Ale jednak... spokojny i pogodzony.