ZA! DUŻO! BAT! MOBILU!

To pierwsza rzecz, jaka rzuca mi się w oczy (i czytając to i inne fora, nie jestem w tej opinii odosobniony).

Po sukcesach poprzednich trzech części, twórcy zaczęli zastanawiać się nad pytaniem: co zrobić, żeby gra nie była wtórna, a wciąż zaskakiwała graczy. Postawili na batmobil. I wszystko byłoby ok, gdyby nie fakt, że wątek (tryb?) grania batmobilem staje się dominującym, a niejednokrotnie też pop prostu nieomijalnym elementem gry.

Podchodząc do produkcji z serii Arkham (których jestem wielkim fanem, podobnie jak całego uniwersum DC, z Gackiem na czele) chciałbym uzyskać przyjemność z gry, której nauczyły mnie poprzednie części. A tymczasem otrzymuję skrzyżowanie GTA z World of Tanks. Zupełnie nie tego oczekiwałem!
Batmobil powinien być opcją, a nie frustrującą pozycją obowiązkową dla przejścia wielu fabularnych misji. W niezwykle bogatym w barwne postacie antagonistów świecie DC otrzymujemy jako przeciwników drony-czołgi! NIe tędy droga!

Dodatkowo zawiedziony jestem głównym(?) przeciwnikiem. Dla osoby znającej uniwersum, Jason Todd był pierwszym i najbardziej prawdopodobnym podejrzanym. Postać Arkham Knight'a aż była przesiąknięta dramatyzmem i rządzą wendety Red Hood'a. Dodatkowo za często sugerował on swoją znajomość tożsamości i technik Batmana.
To po prostu musiał być on!
Albo zupełnie nowa postać, z spoza uniwersum komiksowego.

Same gadżety Batmana, stanowiące kwintesencję poprzednich odsłon, teraz stały się niemal zbędnym dodatkiem. Większość gry dało się przejść bez korzystania z większości z nich (parafrazując klasyka: ,,Wyrzutnia lin? W żadnym wypadku! A komu to potrzebne?").

Najmocniejszym punktem tego dzieła są ponownie relacje głównego bohatera z jego (nomen omen) nieżyjącym już nemezis.

Reasumując, gra dobra, chociaż miejscami irytująca (czytaj: batmobil) na tyle, że musiałem robić sobie od niej przerwy na parę dni-tygodni, by bez frustracji ponownie podjąć się misji.