Ta gra na pierwszym miejscu pokazuje, jak nisko kultura grania w gry komputerowe (jeżeli takowa jeszcze dzisiaj występuje). Jednak wszystko, co powszechnieje, staje się uboższe w walory kulturowe. Rewelacja Heroesów III wynika z prostoty rozgrywki oraz ograniczonej ilości możliwości (tak, aby "typowy" gracz nie pogrążył się podczas gry i z frustracji jej nie wyłączył). Czasy Ultimy, Wing Commandera, czy Phantasmagorii już minęły, a ich odzew możemy zobaczyć jedynie w niskobudżetowych grach niezależnych grup. W szerszym odbiorze nie znalazłyby poklasku, co widać po fenomenie gier pokroju Skyrim - tu doskonale widać, że ludzie wręcz pokochali robienie tego samego w kółko (może jakieś osobiste skojarzenie z ich własnym życiem, nie mam pojęcia). Ta gra reprezentuje sobą jak niewiele trzeba upakować w błyszczące pudełko, aby stać się grą roku. Ale wracając do samych Heroesów - nie można tej grze niczego zarzucić, gdybyśmy ją oceniali w kategoriach takich, jak współczesne gry flashowe, ale jeżeli to ma być najbardziej reprezentatywna gra wśród wszelakiej maści graczy, to wybaczcie, ale zły wybór.