Niedługo po tym jak ukazała się ta produkcja miałem już przyjemność w nią zagrać, jednakże wtedy byłem lajkiem jeśli chodzi o FPS-y więc szybko dałem sobie spokój.
Teraz po latach wróciłem w otchłań moskiewskiego metra, aby spróbować docenić wypociny studia 4A Games.
Najważniejsze jest to iż gra trzyma się fabuły powieści Dymitrya Glukhovskyego i podtrzymuje i potęguje jej mroczny i ponury, post apokaliptyczny klimat.
Ukraińskie studio widocznie nie chciało zamykać całej książki w swoim tworze więc ujęte zostały tylko najważniejsze stacje.
Ogromny plus należy się za świetnie wykonane lokacje, oraz cały rozdział z Chanem. Najbardziej zafascynowały mnie jednak innowacje jakie wprowadzone zostały do świata gamingu
właśnie za sprawą tego dzieła: wymóg stałego ładowania latarki, zmienianie filtrów w masce gazowej ( co ma swoje wady, ale o tym później ) oraz szeroko pojęta ostrożność i rozwaga
dotycząca dbałości o szczegóły. Dodatkowo klimat buduje świetny rosyjski voice acting, dobrze dopasowany soundtrack, jak również tętniące własnym życiem stacje. Rozgrywka opiera się na
cichym eliminowaniu przeciwników co stanowiło dla mnie przyjemną odskocznie od masowych rzezi w Call of Duty i innych szeroko idących w ,,nawalankę" tytułów. Spodobał mi się również finał,
który jest tajemniczy i ekscytujący a przez to dobrze oddaje charakter książkowego zakończenia.
Kiedy grałem w ten tytuł, razem z zachwytami towarzyszyły mi także i rozczarowania. Protagonista niestety po raz kolejny jest niemy, cutscenki po prostu są stanowczo za długie, wizje jakich
doznaje Artem są do bólu niedopracowane, pociski mogą przeszyć ciało sojusznika i zabić wroga znajdującego się z tyłu przy tym nie raniąc kompana, ponadto bugi występują w znacznej ilości.
Filmiki użyte w końcowej części gry rażą amatorszczyzną, tak samo jak całe QTE. A tym co najbardziej mnie denerwowało był brak możliwości zapisu wskutek czego musiałem nierzadko przechodzić cały rozdział od nowa,
a także wspomniane wcześniej przeze mnie filtry. Zdarzyło mi się utknąć na powierzchni, a powietrze z owych cudeniek nie miłosiernie ulatywało. Kiedy został mi bodajże jeden filtr stan gry mi się zapisał a ja byłem
zmuszony wczytać rozdział od początku.
Mimo n iedróbek i nieprzemyślanych sytuacji, myślę że jest to gra kapitalna, która dobrze odwzorowuje książkę rosyjskiego pisarza, a także jest czymś co z pewnością może stanowić odskocznie od typowych strzelanek.