Dokładnie. Klimatu z książki tu niewiele, a i fabuła się znacząco różni. Ogólnie całe uniwersum i historia moskiewskiego metra zostały spłycone do minimum. Bohater jest niemową, od postaci pobocznych otrzymujemy tylko podstawowe informacje i przez większość czasu łazimy samotnie ze stacji na stację. Miałem nadzieję, że częściej będziemy natykać się na spore stacje gdzie będzie można się zatrzymać, odsapnąć po ciągłym strzelaniu, pohandlować, ale moje nadzieje były próżne. Z początku owszem są dwie, czy trzy bardziej rozbudowane stacje, ale im dalej w metro tym gorzej. Napotykane stwory też są strasznie irytujące, skaczą po nas przez co walki są dość chaotyczne a na dodatek władować w nie musimy sporą ilość amunicji. Ameby to chyba najbardziej wkurzający typ przeciwnika jaki może być: rozmnaża się, wybucha i można zginąć gdy nas dotknie. Nie wiem w jakim celu zostały wprowadzone, chyba tylko po to by gracz wystrzelał się ze wszystkich pestek. Na koniec musiałem strzelać z waluty, na szczęście starczyło mi amunicji do końca. Etapy skradankowe to też jakiś żart. Nie ma stosownej mechaniki, więc czasem przeciwnik nas zobaczy a czasem nie. O tyle dobrze, że w późniejszym etapie można zdobyć noktowizor, więc łatwiej jest chodzić po ciemnych lokacjach. Grę przechodziłem chyba od kwietnia, robiłem spore przerwy głównie przez etapy skradankowe, ale też inne irytujące momenty. Na szczęście zakończenie jest dość satysfakcjonujące.
Do Metro 2033 raczej nie wrócę, chyba, że do wersji Redux albo książkowej. :P