Nawet nie sądziłem, że po tylu latach, powstanie kontynuacja Postala 2 i to w takim samym stylu graficznym jak dwójka. W sumie to w tej części można by przepisać te same plusy i minusy co w dwójce, ale jeszcze parę bym dopisał.

Plusy:
+ muzyczka w menu - ten początek, za każdym razem jak włączałem grę, przyjemnie się jej słuchało
+ warunki pogodowe - deszcz (ludzie chodzą z parasolkami), śnieg, no i oczywiście słoneczko
+ wymagania - jak na grę z 2015 roku, to wymagania niskie, to dobrze, bo przynajmniej miałem szansę w nią pograć, zazwyczaj lata 2015 w grach, to już niezłe wyzwanie dla mojego kompa
+ więcej przedmiotów - różnego rodzaju
+ maszyny do kupowania przedmiotów

Minusy:
- zacięcie się postaci na stole - w dwójce jak się gdzieś postać zacięła, to po uwolnieniu się można było iść dalej, w tej części raz mi się zdarzyło, że po informacji o tym, że się zaciąłem, nie mogłem się już ruszyć i pozostało tylko wczytać
- nieraz nie wiadomo było gdzie iść, jak dojść do jakiegoś miejsca - o ile dwójka była prosta, tak tutaj trochę pogmatwane były te przejścia, a może po prostu pamiętałem co nieco z dwójki, a w Paradise Lost grałem po raz pierwszy
- błędy przy quickload - i wywalało do pulpitu, na szczęście nie często się to zdarzało
- ludzie znikąd - trochę wkurzało jak czyściłem z ludzi ulicę z tyłu, potem szedłem do przodu, a tu coś mnie trafia, odwracam się, a z tyłu kolejni ludzie
- bardzo wytrzymali niektórzy wrogowie - chyba bardziej niż w dwójce, ale może to te promieniowanie ich tak wzmocniło
- poziom trudności - tym razem average nie był równy poziomowi average z dwójki, było trudniej, nieraz aż za bardzo

Podsumowując, nawet możliwa ta druga część drugiej części, chociaż lepiej grało mi się w dwójkę. Może za bardzo przekombinowane przygody, jakieś zbyt fantasy i pokręcone kompletnie, ale duch gry pozostał prawie niezmieniony. Wolałem jednak te normalniejsze przygody z dwójki. Teraz zapewne trzecia część przede mną, mam nadzieję, że się nie zawiodę.