Wczoraj przeszedłem To the moon. Wydawałoby się gra prosta, nie warta większej uwagi... A jednak potrafi zaangażować naszą sferę emocjonalną w przeżycia bohaterów, utożsamiamy się z nimi, zastanawiamy, co czują.
Głównym motywem fabularnym jest możliwość spełnienia swojego największego marzenia tuż przed śmiercią. Wygląda to tak, że pacjent podpisuje umowę z firmą, która zostaje zawiadomiona gdy życie pacjenta chyli się ku końcowi. Dzieje się to za pomocą specjalnej maszyny, za której pomocą główni bohaterowie dr Eva Rosalene i dr Neil Watts mogą zmieniać wspomnienia na te fałszywe, dając uczucie spełnienia.
Tym razem ich pacjentem był John Wyles który *jak sam tytuł wskazuje* chciał się dostać na księżyc. Sprawa wydawała się dość prosta, zazwyczaj wystarczało zmodyfikować kilka wspomnień z dzieciństwa. Jednakże nastąpiły pewne komplikacje. Całkowicie zaskakujące i potrafiące wzbudzić w nas dreszczyk emocji.
Więcej musicie dowiedzieć się sami.
Gra z wyglądu jest nieco "oldschoolowa" co tylko nadaje jej uroku i buduje klimat. Jest mnóstwo dialogów (czytanych, duży + za to), humoru (hadouken!) i świetnej, na prawdę świetnej muzyki. Podkład muzyczny to istna klasa światowa. Gdy usłyszysz motyw przewodni tylko raz, gwarantuję, że jeszcze w przyszłości do niego wrócisz.

Ocena:
Fabuła 9.8/10 (jednak czegoś tutaj brakuje)
Muzyka 10/10
Wykonanie 8/10
Humor 9/10