Wpis archiwalny, 2022r:

Ubisoft Montpellier udowadnia, że branża gier video dorosła do opowiadania głębokich i poruszających tematów. W Valiant Hearts na tapet wzięto "Wielką Wojnę". Jej okropieństwo obserwujemy z perspektywy zwykłych obywateli. Proszę nie liczyć na cukierkową opowieść o bohaterach. Pełno tutaj przemocy, cierpienia, bólu. Wojna w pełnej krasie.

Deweloperzy główny nacisk położyli na fabułę, na boczny tor odrobinę spychając gameplay. Wiele elementów ulega powtórzeniu, niekiedy wkrada się schematyczność. Pomimo iście przygodowo-logicznego charakteru gry, poziom wyzwania nie jest za wysoki, chociaż do banalnego też mu daleko. Nie chcę przez to powiedzieć, że gameplay "nie domaga". Jest poprawny, acz sam w sobie nie stanowi kluczowej wartości VH: TGW. Najważniejszym atutem pozostaje scenariusz oraz sposób w jaki jest prezentowany. Zakończenie na długo zagości w mojej pamięci.

Autorski silnik graficzny (wcześniej napędzał m.in. Raymany) generuje piękną oprawę, której pomimo kilku lat na karku, niczego nie brakuje. Muzyka także jest świetnie dobrana - podkreśla dramaturgię, a kiedy należy rozładowuje napięcie.

Współpraca z twórcami francuskiego "Apocalypse" sprawiła, że produkcja dostarcza sporej wiedzy o I wojnie światowej. Rekwizyty (których znajdowanie zostało wiarygodnie wkomponowane w rozgrywkę), a przede wszystkim fakty historyczne, powiększają nasze rozumienie wydarzeń dziejących się na ekranie.

Przechodząc do konkluzji, w Valiant Hearts, niezależnie od gatunkowych preferencji, po prostu trzeba zagrać. Oceniam na 8.5/10