Trafiłem na tę grę przypadkiem, szukając czegoś z cięższym klimatem. Wampir w Londynie brzmiał kusząco, a negatywne opinie jeszcze bardziej mnie zachęciły.
No i gra jest 8/10. Niskie oceny są chyba od ludzi, którzy polegli na pierwszym bossie. :)
Plusy dodatnie to muzyka (10/10), która wraz z nocą i surowym stylem Londynu tworzy klimat, że aż ciary przechodzą. Aktor podkładający głos Johna to majstersztyk. Akcent, sposób intonacji, no cud miód, nasłuchać się nie mogę. Fabuła mnie zaskoczyła i samo podejście do wampirów. Wyszło bardzo ciekawie, bawiłem się zacnie.
Plusy ujemne to niektóre dialogi z cywilami są bezsensowne. System zapisu (niech piekło pochłonie zwyrola, który wymyślił system autozapisu) i zbyt częste odradzanie się przeciwników, co potem tylko wkurzało, bolał też brak szybkiej podróży i niektóre animacje wyglądały koślawo.
A teraz wybory.
Przeszedłem grę, nie zabijając żadnego cywila. Pozwoliłem dalej działać siostrze Crane, zmusiłem Seana do wypicia swojej krwi, burmistrza nie przemieniłem (wątpię, by John chciał mieć takiego potomka), tego przywódcę łowców ocaliłem, bo przemienienie go w wampira to czysta psychopatia, no i najtrudniejszy dylemat miałem z Edgarem. Przemieniłem go tylko dlatego, że pomógł Johnowi na początku i podszedł do naszego wampira takim dziecięcym zaufaniem, no nie mogłem pozwolić mu umrzeć. To mi odblokowało najlepsze zakończenie. Do tego wszystkie dzielnice oprócz West-endu miały status ,,odkażony". Sam West-end status ,,zdrowy".
Opinia spóźniona o 5 lat, ale wcześniej nie trafiłem na tę grę. Nie wiem, jakim cudem mi umknęła.