Eivor

Zwany również Wilcza Paszcza, pochodzący z Norwegii wiking, główny bohater gry "Assassin’s Creed Valhalla" oraz związanych z nią dodatków.

W chłodnej, górzystej Norwegii, gdzie wiatr śpiewa pieśni o wojnie, zemście i przeznaczeniu, przyszedł na świat chłopiec o imieniu Eivor. Był synem Varina – jarla lojalnego wobec swojego klanu – i od najmłodszych lat uczony był, że życie to walka. Ale nie legendy, nie opowieści przy ognisku, lecz rzeczywistość nauczyła go, czym jest cierpienie. Gdy miał zaledwie kilka lat, na jego oczach Kjotve Bezwzględny zabił jego rodziców, a Eivor cudem uniknął śmierci. Od tej chwili nosił w sercu gniew. I ten gniew stał się ogniem, który nigdy nie zgasł.

Wychowany został przez króla Styrbjorna. U boku jego syna Sigurda, dorastał jako silny, lojalny i dumny wojownik z Klanu Kruka. Choć nie nosił korony to wzbudzał respekt wśród ludu. Ale gdzieś głęboko, pod całą tą pewnością, tliło się pytanie: czy kiedykolwiek naprawdę będzie wolny?

Gdy Sigurd zdecydował się porzucić Norwegię, szukając własnego przeznaczenia w zielonych dolinach Anglii, Eivor wyruszył z nim. Tak zaczęła się jego prawdziwa podróż – nie tylko przez nowe ziemie, ale przez własną duszę. W obcym kraju, pełnym królów, zakonów, sprzymierzeńców i wrogów, zbudował coś, co wielu tylko obiecywało – dom. Krucza Przystań była osadą ale też wspólnotą, której fundamenty opierały się na lojalności, nie strachu. Jego wiernym towarzyszem był kruk Synin, z którym łączył unikatową umiejętność – wzrok orła.

Ale Anglia to nie była tylko ziemia do zasiedlenia. To była kraina wojen i intryg. Kiedy Eivor poznał Ukrytych, odkrył zupełnie inny sposób walki – nie toporem, lecz cieniem. Haytham i Basim, wysłannicy tej tajemniczej frakcji, ukazali jego nową wizję wolności – taką, która rodzi się nie w hałasie bitew, lecz w decyzjach, które zmieniają bieg historii. Choć sam nie został asasynem, związał z nimi swój los, stając się ich najpotężniejszym sojusznikiem.

Jego wyprawy nie ograniczały się jedynie do Anglii. W Irlandii, stanął ramię w ramię z królem Flannem Sinna, walcząc z mrocznym zakonem Dzieci Danu i próbując zrozumieć starą magię celtyckich ziem. W Paryżu zaś zmierzył się z moralnym chaosem oblężonego miasta, gdzie lud, wiara i władza zderzały się w nieustającym konflikcie.

Eivor coraz częściej doświadczał wizji – dziwnych snów, obrazów świata bogów i podziemnych krain. Widział siebie jako Odyna – Háviego – zasiadającego w Asgardzie, zmierzającego ku Ragnarökowi. Wspomnienia te nie były jedynie snem. Z czasem prawda stała się oczywista: Eivor był reinkarnacją Odyna, ostatnią wolą dawno zmarłej cywilizacji Isu, która przeniosła świadomość swoich największych przedstawicieli do potomków. Ale Eivor nie był narzędziem. Odyn chciał przetrwać w nim – narzucić mu swoją wolę. Lecz on, silniejszy niż cień boga, odrzucił go. Nie był Odynem. Nie był Hávim. Był sobą.

Pod koniec życia Eivor opuścił Anglię. Udał się daleko, za ocean – do Vinlandii, ziemi nieznanej, gdzie mógł być już tylko Eivorem, bez tytułów, bez legend. Tam żył spokojnie, a kiedy nadszedł czas, jego ciało złożono do grobowca, gdzie przez wieki pozostawało ukryte... aż do momentu, gdy Basim, teraz już działający w XXI wieku, odnalazł je, pragnąc odzyskać to, co należało do Isu.