A propos rozpoczętego tematu...
Właśnie sobie przypomniałem odnośnie Cannibal Holocaust, że akurat w tym filmie była muzyka. No i właśnie - niektórzy uważają ją za atut, ale to też się nieco kłóci z formą dokumentalną: tam właściwie jest tak, że grupa ludzi ogląda w małym kinie materiał, który został nakręcony w terenie, wiec jest to tak jakby dokumentalizm, ale z perspektywy nie drugiej, a trzeciej osoby - oglądamy to, co oni widzą, a oni widzą amatorski, krwawy reportaż.

Takie prowadzenie kamery, jak w tym filmie wcale właśnie nie jest łatwe - wręcz przeciwnie - emocje muszą być oddane tylko i wyłącznie za pośrednictwem kamery, jako że muzyki, która nota bene pełni olbrzymią rolę w horrorach, po prostu brak. Dynamiką kamery trzeba oddać to wszystko, co w tej konwencji często uzyskuje się efektami specjalnymi.
A ponad wszystko - taki sposób kręcenia dostarcza diametralnie innych wrażeń, czego potwierdzeniem jest choćby [Rec]