bardzo wnikliwa analiza.
mam takie same odczucia i przemyślenia po obejrzeniu tego filmu.
p.s.jeśli mogę polecić dokument :"Kazirodztwo:ostatnie tabu"-
"Kazirodztwo-zakłada istnienie ofiary,zaś związki oparte na genetycznym pociągu seksualnym są dobrowolne,nie trzeba się ich wstydzić".Tak mówi nastoletnia córka,której matka żyje z własnym ojcem,którego poznała mając dopiero 38-lat:"między mną,a ojcem nie powstała pierwotna więź-i to jest różnica między GSA a kazirodztwem."Tacy ludzie są wśród nas,cierpią bo zakochali się w biologicznym krewnym..Warto poświęcić te 45 min.,by zmierzyć się z moralnymi dylematami GPS."
Nie sądziłam,że taki problem istnieje-w odróżnieniu od raczkującego dopiero klonowania ludzi.

Bardzo dobry dokument. Jestem zaszokowany, nigdy nawet o uszy mi się nie obiło, istnienie GSA. To przykre.
Obejrzałem dziś inny bardzo ciekawy dokument pt "Klonowanie ludzi" (dostępny na yotube) http://www.youtube.com/watch?v=UGdLJuQgx58&feature=colike
Doktor Panayiotis Zavos dokonuje chyba bardziej szokujących eksperymentów, niż to z czym mieliśmy okazję zmierzyć się w "Łonie". Film udowadnia też, że jak bardzo ludzie chcą z tej możliwości skorzystać i jak wiele są w stanie zaryzykować i zapłacić, oby tylko osiągnąć cel. Widać też, jak silny jest opór społeczny łącznie z jadowitymi dziennikarzami, którzy powinni przecież być bezstronni.

Nie istnieje coś takiego jak GSA, nie ma na to zadnych dowodów naukowych, to tzw "pseudonauka".

Właśnie obejrzałam ten dokument. Jest naprawdę bardzo dobry. Ale nie podoba mi się, te bijące przesłanie, że GSA jest w porządku, a kazirodztwo obrzydliwe. Ja ani jednego ani drugiego nie chciałabym osądzać. Kiedyś oglądałam inny dokument właśnie o miłości kazirodczej. Bohaterem był pewien starszy pan, który opowiadał o tym, że przez całe swoje jest zakochany we własnej siostrze. Siostra nie odwzajemniała tego uczucia, więc próbował je zwalczyć. Ułożył sobie życie, ożenił się itd. Jednak nigdy nie przestał jej kochać. W dokumencie możemy zobaczyć jak jego twarz rozpromienia się, gdy o niej mówi, jaki jest szczęśliwy podczas ich rozmowy telefonicznej, czy wreszcie gdy ta przyjeżdża z wizytą. To było niesamowite widzieć go jak szykuje się na te spotkanie, jedzie po nią na lotnisko i się wita. Był przy tym taki szczęśliwy i podekscytowany jakby znów miał naśce lat. Uskrzydlony 70-letni nastolatek. To było piękne i takie smutne. Przykro tez było patrzeć na żonę, która musiała się z tym pogodzić, iż zawsze będzie tą drugą.
Dlatego ja nie uważam, że kazirodztwo jest czymś gorszym niż GSA. W tym dzisiejszym dokumencie, mi czegoś zabrakło. Mianowicie miłości. Oni tam ciągle zwalają na genetykę. Pociąg genetyczny. Czy naprawdę tylko o to chodzi, o pociąg? Czemu tak uogólniają, przecież przynajmniej dwie pary z nich się zwyczajnie w sobie zakochały.

Nie istnieje coś takiego jak GSA, nie ma na to zadnych dowodów naukowych, to tzw "pseudonauka".

Bardzo dobra recenzja.
Całkowicie zgadzam się z końcówką. Zbyt słaba ocena.

Idem, fajna recenzja, wnikliwa , film nie dla kazdego odbiorcy wiec moze stad taka niska ocena

Bardzo dobra analiza, miło się czyta mając świadomość, że ludziom podobają się takie filmy. Rzeczywiście klasyfikacja na filmwebie jako sci-fi to lekka przesada i stąd zapewne głosy krytyki.
Dzięki takim pozycjom mamy możliwość zastanowienia się co naprawdę może stać się w niedalekiej przyszłości jeśli ludzkość zabrnie w niewłaściwą stronę. Temat genetyki poruszany jest najczęściej w newsach jako kolejna informacja do przetworzenia, a ten film wybitnie uzmysławia coś, nad czym człowiek w codziennym zabieganiu nie miałby szans się zastanowić.

[SPOILER]

Gdy Thomas rozmawia ze swoją dziewczyną, zachwyca się niepowtarzalnością płatków śniegu, ptasich piór czy ludzi. Moim zdaniem o tym głównie jest film. Miłość Rebeki była wielka, ale i trochę egoistyczna. Ona nie chciała wspaniałomyślnie/bezinteresownie przywrócić Thomasa do życia i pozwolić mu być nowym sobą. Ona chciała stworzyć, czy co warto podkreślić – odtworzyć sobie utraconego partnera. Spodziewała się, że nazwie dinozaura tak samo jak kiedyś nazwał swojego psa, spodziewała się, że znów ją pokocha. Nie udało się, bo tak samo jak nie ma dwóch takich samych osób, tak samo klon mimo że jest klonem, nigdy nie będzie dokładnie tym samym, co pierwowzór. To samo tyczy się rodziców wychowujących swoje dzieci, nie można ukształtować osoby dokładnie tak, jakbyśmy tego chcieli. Każdy jest samodzielnym odrębnym bytem i to jest piękne :)

Film oceniam wysoko, podobały mi się ujęcia, te puste przestrzenie podkreślały narastającą samotność i cierpienie głównej bohaterki. Jeśli chodzi o wady, przeszkadzały mi dwie rzucające się w oczy nieścisłości. Po pierwsze, Rebecca pod koniec filmu powinna być starsza. Wróciła ze studiów w Japonii, pobyła z Thomasem, potem go urodziła i wychowała do wieku nastoletniego. Moim zdaniem powinna mieć co najmniej (!) 40 lat, tymczasem cały czas wygląda jak jego rówieśniczka. Po drugie, mieszkańcy dowiadują się, że Thomas jest klonem dopiero gdy chłopiec jest w podstawówce. Dziwne, że wcześniej nikt ze starszych mieszkańców nie zauważył, że niedawno istniało dziecko o tym samym imieniu i wyglądzie ;)

Pisałaś rok temu, ale całkowicie się zgadzam. Chciała za wszelką cenę, by był obok, poniekąd te uczucia można zrozumieć, ale nie zrozumiem takiej egoistycznej postawy, dla mnie to jest jak choroba psychiczna, sklonować, urodzić, a potem liczyć, że będzie się z nim razem. To już dla mnie wynaturzenie, gdzieś ona mocno się zagubiła, coś z jej psychiką było i tak, inaczej samo to, że go urodziła zahamowałoby dawne uczucia, bo przecież co innego miłość do faceta, co innego miłość do dziecka, które się urodziło. Ona nawet już do niego jako dziecka czuła chyba pożądanie, a to jest chore i raczej żadna zdrowa psychicznie osoba, by tak tego nie odczuła. Myślała tylko o sobie, nie myślała o tym jak on będzie się czuł w tej sytuacji, to dla mnie ma mało z prawdziwej miłości. Niemniej film daje do myślenia.

Film bardzo spodobał mi się wizualnie, poruszał także ciekawy aspekt moralny. Jednak również zirytowało mnie sporo niedociągnięć fabularnych. Tak jak zauważyłaś, sam fakt, że w tak małej mieścinie nikt nie zwrócił uwagi na chłopca o tym samym imieniu i wyglądzie. Kolejna sprawa: w dniu urodzin Tommy'ego Jr. nikt nie przyszedł na przyjęcie, bo wyszło na jaw, że Tom jest klonem i matki nie chciały puścić do niego swoich dzieci. Jak zatem możliwe, że Tom nie dowiedział się wówczas o swoim pochodzeniu i że Rebecca była w stanie ukrywać to przez tyle kolejnych lat?
Zastanawia mnie także uwarunkowanie kilku scen: co wniosła do filmu scena z Tomem i jego kolegą, którzy zakopali dinozaura (i późniejsze oddanie go Tomowi przez Rebeccę)?
I kolejna sprawa: Rebecca dała Tomowi Jr. laptop jego "Ojca", który od mniej więcej 20 lat leżał w szafie. I nadal działał...

W filmie jest scena gdzie Tom mówi o sklonowanej dziewczynce, że skóra kopii wydziela innych zapach. Czy on takiego zapachu nie wydzielal? Dlaczego?

co masz na mysli toksyczny?

Chodziło mi głównie o relacje/związki pomiędzy postaciami.

A dla mnie był to film o żalu i wielkiej samotności. I szczerze, to po ostatniej scenie sie popłakałam: Rebeca tyle zrobiła żeby mieć "swojego" Thomasa a suma sumarum on i tak ją zostawia... Karma is a bitch.

Ostatnia scena jest tak naprawdę na początku filmu i Rebecca dochodzi w niej do wniosku że nie chciała się związać z Thomasem, tylko mieć z nim dziecko.

Wow nie przyszlo mi to do głowy!

bardzo dobra i wnikliwa analiza. zgadzam się z Twoją opinią. film również wywołał u mnie skrajne emocje w trakcie jak i po seansie. daje bardzo dużo do myślenia. szkoda tej oceny, bo rzeczywiście zasługuje na wiele więcej.

oglądałam dzisiaj drugi raz, po dwóch latach. wciąż zachwycają minimalistyczne kadry, Eva Green niczym robot, napięcie seksualne niemal nie do wytrzymania i ten natłok myśli podczas i po. piękne zakończenie i to, że ma finalnie swoje dziecko z nim też wydaje mi się istotne i wprowadza jeszcze więcej zamieszania. jeśli się oddzieli faktycznie myśl o tym, że to nie jego biologiczna matka da się wytrzymać, ale jednak np. matki adopcyjne to nadal matki, bo matka to koncept, a nie tylko dna. wow wow wow po razy kolejny .