Film dokumentalny przedstawia wypowiedzi polskich artystów na temat wielkiego reżysera filmowego, Wojciecha Jerzego Hasa. Mieli okazję poznać go w łódzkiej szkole filmowej, gdzie był wykładowcą. Wypowiedzi przeplatają się z archiwalnymi materiałami, dzięki czemu możemy widzieć Hasa ożywionego...

Zakochałem się w pierwszym filmie obejrzanym w całości, który wyreżyserował, w "Sanatorium pod klepsydrą". Seans był niezwykły, obraz hipnotyzował mnie od początku do samego końca. Zainteresowałem się jego twórczością. W czerpaniu informacji na jego temat, chociaż tego akurat nie zakładałem, pomogła książka-wywiad z Małgorzatą Szumowską. Dokument "Ślady" okazał się jedynie dopełnieniem mojego wyobrażenia; Hasa jako człowieka skrytego, małomównego, wymagającego (w obu kierunkach - od uczniów, od siebie) konkretnego, a także bardzo poetyckiego. Podążając "Śladami" dowiadujemy się od jego byłych studentów rzeczy przeróżnych, ale najczęściej dotyczących sposobu pracy nad filmem, poglądów, systemu oceniania itd. Nie brakuje również anegdot. Wszystko układa się w jedną całość. Has był inteligentnym, oczytanym, tajemniczym panem, który nie stronił od marzycielstwa i papierosów... Hołdował też założeniu, że treść rodzi się z formy. Temu był wierny. Jego filmy zadziwiały starannością; pięknymi długimi ujęciami, plastycznością, niekiedy nawet sztucznością, która była zamierzona.