Moim zdaniem na wielki plus można ocenić muzykę. Michał Lorenc stanął na wysokości zadania, ubarwiając ten dość dziwny i monotonny film o świetne efekty dźwiękowe, zawsze pasujące do danej sceny i oddające jej charakter. Jeśli już jestem przy plusach to na pewno wypadałoby wspomnieć o obsadzie: Maciej Stuhr, Robert Więckiewicz, Borys Szyc a także w epizodycznych rolach Daniel Olbrychski czy Marian Opania… słowem czołówka Polskich aktorów, filmowych i teatralnych, młodego pokolenia i doświadczonych. Film był wyzwaniem także dla Marty Trzebiatowskiej i Anny Cieślak, znamy je bowiem z filmów o innym charakterze, jednak moim zdaniem poradziły sobie bardzo dobrze i na pewno zdobyły cenne doświadczenie.
Minusy: idąc do kina spodziewałam się raczej adaptacji utworu A. Fredry, jednak autor nie starał się jak najwierniej odwzorować dzieła literackiego. Stworzył on własną interpretację tego utworu łącząc dwa światy: dziewiętnastowieczny i ten obecny. W moim wypadku pierwszym kontaktem ze „Ślubami panieńskimi” był film, a po jego obejrzeniu poważnie zastanawiam się nad przeczytaniem tej książki, na którą miałam ochotę od jakiegoś czasu. Spodziewałam się, że film mnie do niej zachęci, tak się raczej nie stało.