... bo ten film w przeciwieństwie do wielu innych nie stanowi pretekstu do "nawalanki", do pustych kalorii emocji, ale pokazuje szpetotę zbrodni, usuwa jej estetyzm, tak potrzebny jako charakteryzacja i zbrodniarzom, i niekiedy... filmowcom.
Dlaczego filmowcom? Np. w tak doskonałym serialu jak ten o poruczniku Columbo widzimy pewne elementy usprawiedliwiania zbrodni (gdy morderca zabijał jakiegoś brutala) albo estetyzacji, bo bywało, że aktor grający mordercę lokował w swojej roli mnóstwo talentu, że prowokowało to do niezamierzonego respektu dla postaci,a w ogóle miało się czasem wrażenie, że uczestniczymy w grze "kto kogo przechytrzy", co usuwało w cień aspekt moralny zbrodni.
Tu mamy inteligentnych przystojniaków, a jednemu z nich w miarę rozwoju akcji odpadają kolejne maski i nawet dochodzimy do niepokojącego wniosku, że zło nawet po dobrym uczynku nie jest jeszcze odpokutowane (wątek Justina), czyli że może być czymś, co zwane jest w teologii chrześcijańskiej uczynkiem martwym.
Mnie ten film przeraża np. z tego względu, że ofiara pokazana jest kilka razy w retrospekcjach i nie zakrywa jej cierpień oraz potęgi zła sprawność pani detektyw. Ten film to zupełnie inna kraina niż królestwo młynka do mięsa, Seagala albo Stathama. Nie ma znieczulenia bohaterstwem i sprawnością tych herosów z mięśniem zamiast mózgu przy prezentacji anatomii zbrodni. Najbardziej mnie przeraża realizm "Wyliczanki", to, że uświadamiam sobie przy okazji, iż regularnie mamy do czynienia z takimi Estetami Mordu, jak Richard i Justin, że nawet pop kultura i zalew pośredniej promocji zbrodni w mediach ośmiela wielu ludzi do wejścia w buty tych immoralnych młodzieńców.
Zakończenie filmu z jego efektami specjalnymi (hydraulicznymi pochylniami balkonu, przepaścią) trochę zaburza klarowność przesłania filmu, ale nie niweczy go.
To nie jest tylko film sensacyjny, to też film psychologiczny, bo widzimy, że zranienia ma policjantka, a w ukazanej zbrodni swój istotny udział ma toksyczność wzajemnego psychologicznego uzależnienia dwóch uczniów.
(Po ukończeniu tego tekstu podwyższyłem ocenę do "9").