Aronofsky doskonale ukazuje widzowi dwa oblicza śmierci.
1. z punktu widzenia Izzi, która się jej nie obawia.
2. z punktu widzenia Tommy'ego, który uważa, że "śmierć to choroba" i za wszelką cenę próbuje uchronić ukochaną żonę przed końcem.
Dla mnie najbardziej wyraźnym wątkiem filmu był właśnie wątek Izzi i Tommy'ego, reszta jakby zeszła na dalszy plan, chociaż i od tego planu wiele zależy. Hugh Jackman zagrał swoją rolę niezwykle przekonująco, wręcz idealnie.
Trochę zabrakło mi w tym filmie Ellen Burstyn, ponieważ po obejrzeniu "Requiem dla snu" po prostu widać, że połączenie Aronofsky & Burstyn jest bardzo, ale to bardzo imponujące.
Na ogromną uwagę zasługuje muzyka Mansell'a. Soundtrack "Stay with me" jest wprost przepiękny. Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś inny skomponował muzykę do tego filmu. Aż chce się powiedzieć, że kiedy Mansell tworzy ścieżkę dźwiękowa do filmu Aronofsky'ego to nie da sie obok tego połączenia przejśc obojętnie.
Jakoś specjalnie nie urzekła mnie Rachel Weisz, ale mimo tego uważam, że to dzieło zasługuje na ocenę 10.