Film jest po części podobny do "Solaris", "Drzewa życia" czy "Odyseji kosmicznej" tyle, że lepszy od w/w...
Pokazuje jak kurczowo staramy trzymać się marnego, szarego życia ( ziemskiego) oddalając od siebie maksymalnie w czasie i przestrzeni to co dzieje się po śmierci, a co może (bo tego nie wiemy do czasu kiedy umieramy) być lepsze i nieporównywalnie piękniejsze od wszelkich cudów tego świata...
Gł. bohater idzie drogą nauki za wszelką cenę chce utrzymać żonę przy życiu (ona jest jego głównym bodźcem, który pobudza go do działania - jego życiem), walczy ze śmiercią metodami konwencjonalnymi, uważa, że śmierć jest końcem. Natomiast jego żona podczas studiów nad kulturą Majów - chcąc też poradzić sobie jakoś z własną wzją śmierci, oswoić ją i uczynić tą myśl bardziej znośną, chce znaleźć w tym glębszy sens... i znajduje. Poznaje tajemnicę drzewa życia, a poprzez książkę którą pisze (o konkwistadorze i Hiszpanii) próbuje udowodnić swojemu mężowi, że śmierć jest jedynie początkiem (umierająca gwiazda) i że jeszcze się spotkają...
Ps. Ja tam nie widziałam żadnego astronauty...