Mój drugi post na tym forum i pewnie ostatni ale że dotyczy filmu który jest dla mnie nr. 1 więc skrobnę klawiszami kilka słów:)

No więc moja interpretacja. Film może być ciężkostrawny dla ludzi którzy nie mieli styczności z filozofią wschodu. Dla kogoś wychowanego w religiach katolickiej, muzułmańskiej czy judaistycznej film raczej nie będzie zrozumiały a przez to nudny i skończy się na podziwianiu efektów specjalnych, które tak naprawdę są tylko dodatkiem do całej filozofii. W filmie głównie chodzi o prawo karmy. Główny bohater ukazany jest w różnych wcieleniach jakie przeżywał na Ziemi - konkwistador w przeszłości, naukowiec w teraźniejszości, astronauta w przyszłości. W każdym życiu jego życie było powiązane z tą samą osobą - ukochaną kobietą. W każdym wcieleniu walczył z czasem aby uratować ukochaną osobę od śmierci i nigdy nie mógł przezwyciężyć prawa karmicznego, które ciążyło na nich obojgu. Przez te wszystkie tysiące lat i wcieleń za każdym razem gdy był już bardzo blisko uratowania ukochanej właśnie wtedy przegrywał z czasem. Od chwili życia w ciele jako naukowiec po kolejnej przegranej zaczął tatuować sobie na rękach oznaczenia upamiętniające każde kolejne próby w kolejnych wcieleniach, dlatego już jako astronauta w kuli ma na dłoniach tak wiele tych oznaczeń. Każde wytatuowane oznaczenie oznacza każde jego poprzednie wcielenie i nieudaną próbę ratowania życia ukochanej. Generalnie na końcu chodzi o to że wyrwał się z zamkniętego kręgu reinkarnacji poprzez to, że zrozumiał iż to śmierć jest drogą do życia wiecznego gdyż tylko jako dusze możemy istnieć wiecznie a cała materia jest tylko nic nie znaczącym, przemijalnym prochem. Tak jak Buddyjscy mnisi usypują piękną mandalę z piasku całymi dniami tylko po to aby ją zniszczyć, co ma symbolizować to że nawet najpiękniejsza materia nic nie znaczy gdyż i tak jest skazana na zniszczenie i z czasem przemieni się w proch. Jezus także próbował wytłumaczyć ludziom że to Dusza ma być Świątynią Bożą gdyż jest nieśmiertelna i Ją należy "budować" a nie te wszystkie pozłacane budowle - kościoły, meczety i inne pałace gdyż one nic nie znaczą - są jak ta mandala - tylko chwilowo cieszą oko ale tak naprawdę to tylko proch.
P.S. nie jestem katolikiem jeśli ktoś by tak pomyślał czytając to co napisałem. Aby być blisko Boga nie potrzebuję żadnych pośredników w postaci instytucji kościoła katolickiego czy jakiejkolwiek innej religii. Wystarczy tak żyć aby nie krzywdzić innych istot i postępować według głosu sumienia (jak widać na co dzień 99% ludzi żyje na odwrót). I tylko to chciał przekazać Jezus a cała reszta jest tylko zmanipulowaną propagandą na potrzeby Watykanu. Jeśli ktoś uważa że to Coś (przez niektórych zwanych potocznie Bogiem, Allahem, Jahwe itd. ) co stworzyło Wszechświat potrzebuje pośredników pomiędzy mną a Sobą w postaci marmurowych budynków i armii facetów w czarnych szmatkach to jest mu jeszcze daleko do osiągnięcia tego stanu, jaki dosięgnął główny bohater filmu "Źródło".

jesteś blisko
bliżej niż 99,99% tych którzy się tu wypowiadają
ale żeby zrozumiec ten film poczytaj sobie o kabale którą zajmuje się
Aronofsky oraz GNOZIE I NEOPLATONIZMIE z których kabała się wywodzi
wiem że takie zainteresowania przekraczają możliwości tych 99,99%
niemniej polecam , a aby zrozumiec relacje miłosną polecam ci zapoznac się z historią wyklętego przez kościół SZYMONA MAGA i jego HELENY

...(to jest dokończenie mojego poprzedniego postu :)

Drzewo życia przedstawione w filmie jest symbolem czegoś co ludzie próbują robić w życiu aby ich ciało nie umarło. Takimi drzewami życia są dla ludzi np. chirurgiczne zabiegi kosmetyczne lub zamrażanie ciała w ciekłym azocie - czyli wszystko to, co daje im nadzieję na podtrzymanie swojego śmiertelnego ciała przy życiu i powstrzymanie starzenia. Wielu ludzi marzy o wiecznym życiu w tym swoim obecnym, marnym ciele dlatego szukają różnych metod. Główny bohater filmu również trzyma się tej zasady i próbuje utrzymać ukochaną przy życiu. Na końcu uświadamia sobie że śmierć jest drogą do życia wiecznego, gdyż będą razem jako dusze istnieć wiecznie. Dzięki temu wyrywa się z zamkniętego kręgu narodzin i śmierci i powraca do ŹRÓDŁA wszelkiego życia - "Boga", łącząc się z Nim doznaje Nirwany-Oświecenia - uwalnia się od dalszego cierpienia w świecie materii.


Do"_sauron19_20": Kiedyś trochę zgłębiałem kabałę i szybko doszedłem do wniosku że mówi o tym samym co nauczał Buddha Siddhartha, z tą różnicą, że Buddha wszystko pięknie i klarownie wytłumaczył w swoich naukach natomiast Kabała jest utrzymana w tonie tajemniczości, sekretów i mistycyzmu jak to przystało na syjonistów którzy widać mają to już we krwii, że próbują ukryć swoją wielką "tajemnicę" tylko dla siebie i najlepiej zapisać ją tak żeby mało kto mógł ją zrozumieć. Tak naprawdę wiele nauk filozoficznych różnych cywilizacji ma ten sam rdzeń opisany poprostu na swój lokalny sposób dlatego dla niewprawionego oka mogą się wydawać czymś zupełnie innym a tak naprawdę traktują o jednym i tym samym. Np. Buddyjska Ośmioraka ścieżka jest tym samym co judaistyczno - chrześcijański dekalog z tym że przez tysiące lat został on przez te dwie religie zniekształcony ku własnym materialnym korzyściom natomiast Buddyjska wersja utrzymała swoją pierwotnie czystą formę.