O ile "Requiem dla sna" wsadziło mnie w fotel, o tyle "Źródło" wodziło mym wzrokiem i myślą. Temat życia i śmierci to chyba za dużo na film- ktokolwiek by go nie robił. Aronofsky dzielnie stanął do boju, ale miał chyba dużo za dużo ambicji. Raziło mnie tylko pod koniec epatowanie ciekawą (lecz ile można) estetyką.
Wciągnął mnie szczególnie motyw konkwistadorski, ale w zasadzie to tylko wejście w cały problem. Drzewo życia wg opowieści Hiszpanów uwalniające od śmierci, które ludzie utracili po wypędzeniu z raju? A może figowiec, pod którym dokonała się Nirwana- ostateczne uwolnienie od cierpień? Wyrazista przyprawa pod nazwą New Age.
I to pytanie: "Uwolnisz Hiszpanię?" (spod niewoli inkwizycji)? A może trzeba zadać je inaczej: Uwolnisz współczesnych z okowów racjonalizmu?