Po dwóch latach (mniej wiecej) trzymania filmu na dysku wczoraj zdecydowałem się go obejrzeć. Nie mam nic przeciw dramatom psychologicznym, wręcz przeciwnie - czasem potrafią pokazać nam coś ukrytego, czasem trzeba się umysłowo nagimnastykować by dojrzeć w nich jakiś sens. Ale to chyba dobrze. Przez to takie filmy pozostają w pamięci na długo.

The Fountain troszkę mnie rozbroiło, bo od początku czegoś w nim szukałem i nie wiem czy nie za głęboko. Film wymaga cierpliwości, ale nadrabia scenami, które są niczym podróż w podświadomość, głównego bohatera, a może reżysera, koniec końców samego siebie.

Filmu nie chcę tutaj oceniać. Wg mnie jest świetny, wzruszający, spokojny, przepełniony znakomitą muzyką oraz zdjęciami. Rachel jak zwykle mnie oczarowała. Jackman, wstyd się przyznać, ale znam go tylko jako Wolverine z XMen. Zagrał świetnie. Tyle