Hmm, na mnie też zrobił takie wrażenie. Oglądałam ten film jako coś pięknego i mądrego, tak różnego od większości filmów, poruszającego tak ważne tematy. Po seansie w kinie ludzie nie ruszyli się z miejsc. czekali spokojnie przez kilka chwil, oglądając napisy. Rzadko się to zdarza. I rzadko zdarza się taki film.
Bardzo mi się podobał. Tak smutny a jedocześnie tak pocieszający, uspokajający, ale nie tani wyciskacz o śmiertelnej chorobie! Takiej sztuki mógł dokonac tylko twórca mojego ulubionego "Pi".

Podzielam to wrazenie... refleksji, oczyszczenia. Gdy film sie skonczyl, w ciszy wpatrywalem sie w czarny ekran lowiac ostatnie nuty doskonalej muzyki Mansella, na takim obrazem nie mozna przejsc obojetnie. Polecam wszystkim. "What if you could live forever?".