Tak sobie czytam wypowiedzi niektórych, recenzje filmu etc. Nie wytrzymałem:)

Możecie sobie mówić o ciepłym blasku kominka. O tym że jest prawie cukierkowo. Oczywiście. Zwłaszcza przy takich scenach jak święta inkwizycja, rzeczywiście- od razu przypomina mi się domowe zacisze, ciepła herbatka i bajeczki do poduszki. :>

Żeby mówić o śmierci nie potrzeba kubrickowego brudu. Śmierć nie musi następować w brudnej uliczce pośród śmieci, nie trzeba wcale dostać kijem w głowę czy być postrzelonym w wietnamie i wylądowac głową w latrynie.

Podczas żadnego, ale to absolutnie żadnego innego filomy (no dobra, przepraszam, jeszcze jest requiem for a dream) nie odczułem tak mocno śmierci.

Jako osoba, która zagadnieniami estetyki zajmuje się na codzień, powiem jedno. Badacze kultury dostrzegli coś takiego jak tzw. "anestezja"- mechanizm obronny, który pozwala nam funkcjonować normalnie w świecie, w którym bezustannie atakują nas bodźce zmysłowe. Po prostu tego nie czujemy, nie dostrzegamy. Stąd też coraz mocniejsze terapie szokowe w stylu Piły, które wyrywają nas ze "śpiączki".

The Fountain to pierwszy PIĘKNY film, przy którym autentycznie pociekły mi łzy. Normalnie sobie na to nie pozwalam, bo któż to widział faceta oglądasjącego film z chusteczką w ręce. Tu nie wytrzymałem. I oto, co mnie najbardziej przykuło- film nie jest wcale pozbawiony brudu, ale w przeważającej części na tyle oniryczny, że wszystko istotnie spowija jakaś łagodząca poświata. Wizualnie łagodząca, bo wcale nie zmniejszająca bólu.

Narzekanie na "brak brudu" (a spotkałem się z tym często) w tym filmie to tak jakby powiedzieć komuś, kogo najbliższa osoba odeszła spokojnie we śnie, że cierpiał mniej niż ten, kogo bliski zmarł w wypadku zmiażdżony przez ciężarówkę.

pomine na razie wyraźne wpływy wschodnich filozofii w filmie, choć mają dla tego tematu spore znaczenie. I to też przez nie wszystko wydaje się być "łagodne".

Gorąco pozdrawiam wszystkich, którzy woleliby żeby Izzy zginęła we własnych fekaliach, najlepiej jeszcze podcięła sobie żyły i wyłupiła oczy. Życzę wam powodzenia w życiu. Mnie wystarczy wyschnięte nasiono, które Tom trzyma w ręce.

i jeszcze jedno- jeżeli według kogoś film jest pustym opakowaniem- a sporo jest takich osób- dwie prośby: obejrzyjcie go jeszcze raz. Albo zróbcie lepiej. Będę pierwszym, który zgotuje wam owację na stojąco.

p.s. tak, uwielbiam filmy Aronofsky'ego:)