Też jestem entuzjastką "pi" i patrząc przez pryzmat tego filmu byłam sceptycznie nastawiona do "źródła". Nie należy jednak tych dwóch obrazów porównywać, bo są zupełnie inne.

"Pi" jest filmem bardzo surowym, co podkreślał czarno-biały obraz. W "źródle" Aronofsky tworzy niemal somnambuliczny klimat. Posługuje się innymi środkami wyrazu. To co może wydawać się kiczem tworzy inną, także artystyczną, płaszczyznę filmu. Kadry z filmu często są symetryczne, bardzo krótki motyw muzyczny pojawia się za każdym razem w identycznej (albo prawie identycznej) postaci. (Celowo abstrahuję od warstwy merytorycznej filmu, bo pozostawia ona taki luz interpretacyjny, że mógłby to być materiał na osobny, obszerny post ;))

W pewnym momencie pomyślałam, że Aronofsky postanowił zbliżyć sie do Lyncha, ale nie było to do końca trafne porównanie. Moim zdaniem "źródło" to film bardzo dobry. Oczywiście inny od "pi",ale to dobrze, że reżyser nie postanowił utknąć w surowej konwencji i w tych samych środkach wyrazu. Odmienność tego obrazu, od "pi" potwierdza tylko kunszt Aronofkiego. Takie moje zdanie ;)