Sztuką montażu jest obranie odpowiedniej ciągłości, by narracja oddziaływała tak jak sobie życzy tego nadawca. Już Rosjanie bodajże w połowie XX wieku próbowali pisać o tym książki i wiedzieli, że TEN SAM KADR poprzedzający DWA RÓŻNE wydarzenia oznacza COŚ INNEGO. Film nie jest zbudowany tak po to by wpędzić nieuważnego widza w zakłopotanie czy 'wyróżnić się z tłumu'... Jest tak zbudowany (IMHO) głównie z trzech powodów:

1. Autor oczekuje zaangażowania umysłowego widza. Ma się skupić, ma wiedzieć, ma być czuły na bodziec merytoryczny.
2. Potęguje wrażenie przypadkowości, pozornej niezależności zdarzeń tylko po to by stopniowo udowadniać, że wszystko oddziałuje na wszystko.
3. By okłamać odbiorców i ich zaskakiwać. Niemal każdą scenę możemy odebrać dwojako nieznając wszystkich informacji na temat rozwoju zdarzeń. Jak ktoś już powiedział na forum: "Pociete kawalki uswiadomily mi, jak mozna roznie ocenic zachowanie bohatera nie majac wszystkich informacji, kiedy brak nam calej otoczki".

Film był by banalnie prostolinijny i czytelny gdyby nie montaż i zaburzenie chronologii. A tak jest 'wielościeżkowy' i każda scena może oznaczać coś innego gdyby kolejne wyglądały nieco inaczej :).

Największy atut filmu, który pięknie selekcjonuje tych, którzy intelektualnie nie nadążają i tych, którzy sobie z tym radzą co w rezultacie pokazuje iż zwolennicy rozumieją, a przeciwnicy z reguły nie.. (choć bywa i inaczej).