zgadzam się :)

Mi na przykład podoba się taka konwencja. Genialni aktorzy (w tym przypadku chociażby A. Hopkins) w krótkich niemalże epizodycznych rolach. Zazwyczaj całe filmy są oparte na takich postaciach, natomiast tu pokazuje się ich jako jednych z wielu. Film wg mnie daje do myślenia. Również nie nazwałabym tego majstersztykiem ale na pewno warto obejrzeć. Ja polecam. Coś innego od reklamowanych i promowanych filmów.

Pytanie czemu zatrudniać tak wybitnych aktorów do filmu jest wręcz banalnie proste do poznania odpowiedzi. Powodów jest z pewnością wiele jednak te dwa pewnie zaważyły:
- marketingowy - znane nazwiska przyciągają osoby do danego tytułu zachęcając do wydania pieniędzy na niego
- artystyczny - aktorzy są znani bo są dobrymi aktorami, już sprawdzonymi, dlatego lepiej jest zaangażować kogoś, kto dobrze zagra swoją rolę
Swoją drogą dla takiego aktora taki film również jest ciekawym projektem. Nie musi poświęcać dużo czasu na niego, ale może być aktorem z prawdziwego zdarzenia. Postać którą musi zagrać jest realistyczna, interesująca, stanowiąca pewne wyzwanie i zapewniająca satysfakcję. My męczymy się oglądając przez dwie godziny oklepaną postać, a jak taki aktor musi się męczyć odgrywając miesiącami klon już wcześniej granej postaci? Właśnie tego typu filmy, które nie muszą się podobać większości, czyli nie będące przeżutą i przetrawioną papką dla mas, gdzie wszystko ma podane na tacy oprawioną w piękną grafikę najlepiej 3D, są taką odskocznią dla takich aktorów. Po prostu czasem trzeba zagrać dla mamony, a czasem dla ducha. Tutaj z pewnością gaże nie były zbyt wysokie, więc nie dla mamony zagrali.

Dla mnie zaangażowanie znanych aktorów jest atutem, a mozaika różnych historii, to to, co uwielbiam. Mogłabym narzekać, że spodziewałam się, że postać Fostera gdzieś się jeszcze pojawi, ale pewnie trudno byłoby znaleźć jakieś inne połączenie z bohaterami niż to, które było ukazane. I co najważniejsze - na końcu zrozumiałam w końcu sens tytułu ;)