Mimo, że do Josha Hartnetta pałałam przez długi czas gorącą nastoletnią miłościa i traktowałam go za ideał meżczyzny, z przykrością muszę swierdzić, ze wybierając ten film jako kolejny stopień w szczeblach swojej kariery aktorskiej popełnił dramatycznie wielki błąd. Sam pomysł nie był zły, moża sie pokusić o stwierdzenie, że to materiał na całkiem niezły film, ot, taki na góra 7 punktów w skali 10. Ale wykonanie, nastwione pod typową amreykańską młodzież w wieku 15-25 lat, której iloraz inteligencji nie przekracza 50 IQ. Ledwo wytrzyłam do końca patrząc na gorączkowe miny Hartnetta paradującego z penisem w wzwodzie przed kamerą. Ale najbardziej żałosne było to, ze momentami próbowano w tym filmie wysnuć jakąś wielka prawdę życiową. No ludzie, dajcie spokój. Radziłabym Joshowi bardziej skrupulatnie dobierać scenarisze, no, chyba, ze rzeczywiscie nie ma talentu aktorskiego, wówczas na czymś trzeba przecież zarabiać pieniążki prawda?