po co zatrudniać policję lepiej wydać trochę kasy na służby sprzątające budynki i ulice ze szkła i
płonących wraków. jak wiadomo sprzątacze nie mają tak silnych związków zawodowych (o ile
mają) i nie przechodzą na wcześniejszą emeryturę:D nie zrozumcie mnie źle, film ma swoje
momenty: jest wartko, zabawnie, dramatycznie są pewne słuszne stwierdzenia na temat życia
rodzinnego. film bardzo w stylu późnego liama neesona - kopacza tyłków; skonfliktowany główny
bohater chory na pracę (dosłownie i w przenośni). co szkodzi temu obrazowi? dość duża ilość
absurdów, niezbyt odkrywczy scenariusz z postaciami, które nie zawsze mają przekonujące
motywacje. np o badgayach wiemy właściwie wyłącznie tyle, że są źli i robią złe rzeczy. owszem
jeden ma 2 córki i żonę z którymi jest w dobrych relacjach ale pozostali są dosłownie
jednowymiarowi; ich jedyną funkcją w filmie jest robienie min i kolekcjonowanie pocisków
własnym ciałem. postać vivian - jest w typie każdego - trudno się nie zgodzić:) jednak ktoś kto
pisał taką postać chyba zbytnio skupił się na nastoletnich odbiorcach. vivian nie przekonuje ani
jako pracownik służb (gdzie się podziała stara dobra dyskrecja), ani jako jakikolwiek pracownik -
jest zwyczajnie zbyt nielogiczna i nieprzewidywalna, prawdopodobnie socjopatka, nie różniąca
się zbytnio od osób z którymi walczy. skoro miała takie umiejętności po co był jej, jakiś senior?
by rozpoznać przeciwnika - powiecie. ale mogła mu zamontować np. kamerę w okularach, kazać
zrobić zdjęcie, albo zwyczajnie pójść na akcję wraz z nim. zamiast stwierdzać: eee znowu go nie
powstrzymałeś:D w żaden sposób nie wpływa to jednak na dynamikę (prawie nie czuć, że film
ma 2 godziny) trzeba tylko przymknąć oko na pewne aspekty i poddać się chwili - jak w trakcje
przejażdżki na karuzeli.