Bez względu na to, gdzie przychodzi nam żyć, bez względu na to, kim jesteśmy, wszyscy funkcjonujemy w obrębie pewnych granic. Część z nich jest prawdziwa, część zrodziła się tylko w naszych głowach. Wielu z nas całkiem dobrze sobie radzi żyjąc w świecie ograniczeń. Inni są do tego zmuszani. Jeszcze inni czują potrzebę przełamywania ograniczeń, przebijania się na drugą stronę, mimo tego, że to, co ich tam czeka jest równie zatrważające, co nieznane.Detroit, 1995 rok, mekka przemysłu motoryzacyjnego, The Big D, Wspaniałe Detroit - Miasto Morderców, upadłe imperium. Niegdyś zamożna okolica, teraz podupadłe, podejrzane rewiry, pogrążające się coraz bardziej w rozkładzie wraz z odpływem "białych osadników" i odejściem marzeń o cudownej przyszłości miasta. Optymizm zastąpiła inercja, a atrakcyjne marzenia o przemysłowej potędze Detroit ustąpiły miejsca ekonomicznej i rasowej polaryzacji. Jedne z najgorszych rozruchów społecznych w amerykańskiej historii dały początek fali przemocy.Droga 8 mili, na granicy miasta, to linia demarkacyjna rozdzielająca część miejską od podmiejskiej, białą od czarnej - lepiej jej nie przekraczać.Pod zakrzepłą rozczarowaniem i codziennym zmaganiem z rzeczywistością skorupą Detroit wrze jednak zahartowana, kształtująca się przez wiele lat kreatywność, wyrażająca się najczęściej w muzyce. To właśnie z Wielkiego Detroit zabrzmiały dźwięki, które nadały ton muzyce pop w latach 60-tych, ukształtowały charakter muzyczny Arethy Franklin, wpłynęły na brzmienie określane jako "Detroit sound", wraz z jego najlepszymi przedstawicielami, rockmanami Mitchem Ryderem, Bobem Segerem i MC5. Muzyka miasta szła zawsze z jego trzewi, wnętrza "klasy robotniczej", wyrażając się w nieprzefiltrowanej, autentycznej ekspresji prawdziwego, codziennego życia. Scena hip-hopowa Detroit nie jest tu wyjątkiem.Słowem-kluczem dla młodych ludzi z niższych sfer Detroit jest przetrwanie, a przetrwanie to hip-hop, muzyka czerpiąca z emocjonalnej prawdy, głębi, wnikliwych obserwacji, tempa życia i "giętkiego", prawdziwego języka. Dla takich jak Jimmy Smith, Jr. (Eminem) hip-hop to jedyna rzecz, która stoi pomiędzy nim a totalną pustką. Pozbawieni opiekuńczego zainteresowania rodziców - Jimmy i jego kumple - charyzmatyczny i wyluzowany Future (Mekhi Phifer), optymistyczny marzyciel Sol (Omar Benson Miller), aspirujący aktywista DJ Iz (De-Angelo Wilson) oraz powolny ale stanowczy Cheddar Bob (Evan Jones) - stworzyli swoją własną rodzinę. Jimmy wraz z "załogą" żyją marzeniami o zrobieniu "wielkiego dealu", tymczasem zmagając się z zabijającą codziennością wiązania końca z końcem, wykonywania bezmyślnej, nierozwijającej pracy i prób rozwiązywania osobistych problemów. Jak Jimmy mówi bez ogródek: "Wszyscy nie mamy grosza przy duszy i mieszkamy z mamusiami". Wieczorami karmią swoje nadzieje w klubach hip-hopowych Detroit, w których najlepsi raperzy walczą ze sobą za pomocą emocjonalnych rytmów o prym i szacunek wśród rówieśników. W mało poetyckim świecie Jimmy''ego i jego zespołu Three One Third rymy są jak broń, a słowa mają za zadanie ranić. Zwycięży przecież ten, kto jest najlepszy, najszybszy, najbardziej błyskotliwy.