Kochał ją na pewno i ona jego również. Ale ten związek był dla niej coraz bardziej wyczerpujący psychicznie. Moim zdaniem postąpiła jednak słusznie.

Naprawdę to mu się WYDAWAŁO, że ją kocha. I to dopiero wtedy, gdy odchodziła. Kochał mieć posłuszną uległą kukłę. Była dla niego wygodna, bo przy niej nie musiał się konfrontować z samotnością i tym, jak w głębi siebie czuje się słaby. Biedny, chory człowiek. Ona zaś była zafascynowana, oczarowana tym, co jej dawał - a dawał jej satysfakcjonujący seks, przygodę, ale również poczucie akceptacji - szkoda, że iluzoryczne... bo tak naprawdę wcale jej nie akceptował (czuła się kochana, bo wreszcie ktoś jest nią zainteresował po latach samotności i poczuciu odrzucenia). Oboje powinni się udać na terapię, oboje są równie niedojrzali i oboje kompletnie nie wiedzą, czym jest miłość.