Nie ma miłości bez muzyki. Nie ma muzyki bez miłości. Ona ma na imię Lisa. On Matt. Moment ich spotkania - na koncercie rockowym – to jednocześnie początek wielkiej, zmysłowej miłości. Odtąd żyją wyłącznie dla siebie, w świecie miłości i muzyki. Ich związek nasycony będzie czułością i niezwykłą namiętnością. Przetrwa rok. Michaela Winterbottoma zainspirowała powieść uznanego i kontrowersyjnego francuskiego pisarza Michela Houellebecqa - „Platforma”. W filmie „9 songs” Winterbotom szuka odpowiedzi na pytanie czym jest miłość w świecie swobody obyczajowej. W sposób odważny i szczery stworzył portret fizycznej strony miłości. Sceny miłości w swoim natężeniu emocjonalnym przypominają takie filmy jak: „Intymność”, „Pianistka „czy „Centrum świata”. Śmiałe sceny erotyczne przeplatają się z fragmentami koncertów Black Rebel Motorcycle Club, The Von Bondies, Elbow, Primal Scream, The Dandy Warhols, Super Furry Animals, Franza Ferdinanda oraz Michaela Nymana. Film wzbudził kontrowersje we Francji. Decyzja francuskiej komisji, na mocy której film mogą oglądać jedynie osoby dorosłe (powyżej 18 – go roku życia) spotkała się z ostrym protestem pisarzy, reżyserów i producentów. Ich zdaniem to atak na wolność dystrybutorów i producentów. Jeden z protestujących tak podsumował film: „9 Songs to opowieść o miłości. Seks to tylko jeden z aspektów związku”.
OPINIE PRASY
„Wzruszający, często poetycki, niekiedy do bólu prawdziwy obraz krótkiego związku opartego niemal wyłącznie na seksie.” Variety „Powstały dzięki technologii cyfrowej film 9 Songs to świetna próba zmierzenia się z filmem opowiadającym o seksie”. Screen „Najbardziej zmysłowe Love story w historii kina.” Hollywood Reporter „Literatura pełna jest opisów scen miłosnych. Dlaczego kino miałoby z nich zrezygnować.” The Guardian
STRESZCZENIE
Film Michaela Winterbottoma, reżysera nagrodzonego Złotym Niedźwiedziem na MFF w Berlinie (2003) za film „Na tym świecie” to bardzo kontrowersyjna mieszanka miłości do muzyki i miłości cielesnej dwojga ludzi. Amerykanka Lisa przebywa na rocznym stypendium w Londynie. Na koncercie Black Rebel Motorcycle Club w Brixton poznaje Matta. Od tej chwili nie mogą bez siebie żyć. Ich związek jest pełen pasji, czułości i intensywnej erotyki. Rok później rozstają się na zawsze. Film Michaela Winterbottoma, odważny i niezwykle osobisty, to szczery i piękny portret związku naładowanego pożądaniem, od początku do nieuniknionego końca. Bardzo śmiałe sceny miłosne przeplatają się z fragmentami koncertów Black Rebel Motorcycle Club, The Von Bondies, Elbow, Primal Scream, The Dandy Warhols, Super Furry Animals, Franz Ferdinand, Michael Nyman.
INSPIRACJE
Michaela Winterbottoma zainspirowała powieść uznanego i kontrowersyjnego francuskiego pisarza Michela Houellebecqa, „Platforma”. „To fantastyczna książka, naładowana seksem. Zastanawiałem się, jak to możliwe, że książce wolno być tak odważną, a filmowi nie wypada...” Film opowiada historię w retrospektywie. Matt, zafascynowany Antarktydą, odwiedza „biały kontynent”, gdzie wspomina swój romans z Lisą. Porównuje pobyt na Antarktydzie do pobytu „dwojga ludzi w łóżku – klaustrofobia i agorafobia w jednym miejscu”. Obrazy wiecznych lodów i niekończącego się krajobrazu Antarktydy płynnie przechodzą w ujęcia koncertów. Scenariusz do filmu nigdy nie istniał. Dialogi powstały podczas kręcenia filmu jako wynik improwizacji i interakcji pomiędzy aktorami i reżyserem.
CASTING
Od początku było jasne, że trzeba będzie znaleźć dwoje wyjątkowych ludzi, którzy zgodzą się uprawiać seks przed kamerami. Casting zaczął się od otwartych przesłuchań. Okazały się jednak nieefektywne, a większość zgłaszających się do przesłuchań stanowili mężczyźni. Z Kieranem O’Brienem Winterbottom pracował już wcześniej przy produkcji 24 Hour Party People i przy serialu Cracker. Margo Stilley, znaleziona przez agencję Q Casting, wystąpiła wcześniej na ekranie jedynie jako statystka, a pracowała głównie jako modelka. Od początku olbrzymią wagę przykładano do tego, żeby aktorzy czuli się swobodnie i bezpiecznie. Krótki okres prób przed rozpoczęciem zdjęć dał im szansę poznania się i zdecydowania, czy chcą nadal ze sobą pracować. Niektóre ze scen nakręconych podczas prób znalazły się w filmie.
MUZYKA
Winterbottom pragnął zarejestrować koncerty live odbywające się w Londynie pomiędzy listopadem 2003 a lutym 2004. Większość zespołów odpowiedziała na zaproszenie bardzo entuzjastycznie. Do końca października na liście zespołów, które potwierdziły swój udział, widniały nazwy takie jak Primal Scream, Super Furry Animals, Elbow, The Von Bondies, Franz Ferdinand, Black Rebel Motorcycle Club, The Dandy Warhols, a także Michael Nyman, który wystąpił podczas przyjęcia z okazji swych sześćdziesiątych urodzin. Większość z koncertów odbyła się w Brixton Academy, z wyjątkiem koncertów The Dandy Warhols w Forum, Primal Scream w Hammersmith Apollo i Michaela Nymana w Hackney Empire. Pracę nad filmem ułatwiała niewielka ekipa i sposób kręcenia filmu, („z ręki”). Muzykę nagrywano na żywo – źródłem sygnału były główne miksery sal koncertowych.
PRACA Z KAMERAMI DV
Film „9 songs” nakręcono z ręki na kamerach DV, bez użycia dodatkowego oświetlenia. Koncerty rejestrowały maksymalnie trzy kamery bez użycia dodatkowego oświetlenia. Dzięki temu ekipa mogła wtopić się w tłum, a widz również ma poczucie oglądania występów oczami bohaterów filmu. Pozostałe sceny kręcono na planach w Londynie i w Norfolk. Ekipa ograniczała się do reżysera, operatora kamery, realizatora dźwięku i asystentki producenta.
KIERAN O’BRIEN (MATT) – FILMOGRAFIA
Kieran O’Brien wystąpił w filmach 24 Hour Party People (2000, reż. Michael Winterbottom), My Kingdom (2001, reż. Don Boyd) i „Wirtualna miłość” (Virtual Sexuality, 1999, reż. Nick Hurran). Jest również uznanym aktorem teatralnym. Występował w teatrze Gate Theatre w sztuce Śmierć Dantona, w Royal National w sztuce Guiding Star, a także w przedstawieniu The Man Who Had All The Luck (reż. Michael Grandage). Występy O’Briena na małym ekranie obejmują udział we współczesnym serialu obyczajowym Burn It (BBC 3), cieszącym się popularnością dramacie wojennym „Kompania braci” (Band of Brothers), w serialach Hearts And Bones i Born To Run (wszystkie wyprodukowane przez BBC) oraz w filmie „Jazon i Argonauci” (Jason And The Argonauts, C4). Wystąpił także w roli młodszego brata Kena Stotta w cenionym przez krytyków „Mesjaszu” (Messiah), w trzech sezonach serialu Cracker, oraz w trzech sezonach serialu Children’s Ward (wszystkie dla ITV). Zagrał również w serialu telewizji ITV Always and Everyone (A&E) oraz w filmie Stig Of The Dump zrealizowanym przez telewizję Children’s BBC.
MARGO STILLEY (LISA) – DEBIUT
Margo Stilley to dwudziestojednoletnia aktorka i modelka pochodząca z Bear Creek w Północnej Karolinie. Rola w „9 songs” to jej aktorski debiut.
MICHAEL WINTERBOTTOM (REŻYSERIA, PRODUKCJA) – FILMOGRAFIA
Michael Winterbottom urodził się w Blackburn w roku 1961. Jego wczesne filmy to m.in. Butterfly Kiss (1994) i Go Now (1995), który przyniósł mu nagrodę Prix Europa. Film „Więzy miłości” (Jude), z Christopherem Ecclestonem i Kate Winslet, miał premierę podczas czternastodniowego przeglądu filmowego Directors’ Fortnight, który towarzyszył festiwalowi w Cannes. Zdobył również nagrodę Michaela Powella dla najlepszego filmu podczas Festiwalu Filmów w Edynburgu oraz nagrodę Golden Hitchcock Award w Dinard. W roku 1996 Winterbottom stanął do konkursu w Cannes z obrazem „Aleja snajperów” (Welcome to Sarajewo). Film „Chcę ciebie” (I Want You) walczył o nagrodę w Berlinie w 1998r. Kolejne filmy reżysera to „Z tobą lub bez ciebie” (With Or Without You), zrealizowany dla Channel 4 Films i Miramax, oraz Wonderland, zakwalifikowany do konkursu podczas festiwali w Cannes i Edynburgu w 1999r., zdobywca nagrody British Independence Film Award dla najlepszego filmu i nominowany do nagrody BAFTA dla najlepszego filmu brytyjskiego w 2000r. Po zrealizowaniu filmu „Królowie życia” (The Claim, 2000), Michael Winterbottom powrócił do oficjalnej rywalizacji w Cannes w 2002r. z 24 Hour Party People. Cieszący się uznaniem krytyki „Na tym świecie” (In This World, 2002) zdobył Złotego Niedźwiedzia, nagrodę Jury Ekumenicznego i Nagrodę Pokojową na Festiwalu Filmów w Berlinie w 2003r. „Na tym świecie” był również nominowany do Europejskich Nagród Filmowych: dla Najlepszego Filmu, Najlepszego Reżysera i za Najlepsze Zdjęcia. Zdobył nagrody Independent Film Awards za najlepsze osiągnięcia techniczne i w zakresie produkcji. Był nominowany do nagrody South Bank Show Awards dla Najlepszego Filmu (2003) i dla Najlepszego Brytyjskiego Filmu i reżysera podczas 24. rozdania nagród Film Critics Circle Awards. „Na tym świecie” zdobył także nominacje do dwóch nagród BAFTA – nagrody Alexandra Kordy za wyróżniający się Brytyjski Film Roku i za najlepszy Film Obcojęzyczny. W roku 2003 Winterbottom wyreżyserował obraz „Kod 46” (Code 46), w którym wystąpili Tim Robbins i Samantha Morton. Współpracował również jako producent wykonawczy z Andrew Eatonem (z którym współtworzy firmę produkcyjną Revolution) przy filmie Damiena O’Donnela Heartlands, będącym kontynuacją East Is East, którego brytyjska premiera miała miejsce w 2003r., a także przy reżyserskim debiucie Stephena Fry’a, Bright Young Things. Winterbottom został wyróżniony nagrodą Alexander Walker Special Award na rozdaniu nagród filmowych Evening Standard w 2004r.
ANDREW EATON (PRODUKCJA, PRODUKCJA WYKONAWCZA) – FILMOGRAFIA
W 1993r. Eaton był producentem czteroodcinkowego filmu obyczajowego telewizji BBC – Family, na podstawie scenariusza Roddy’ego Doyle’a. Wkrótce potem wraz z Michaelem Winterbottomem, reżyserem Family, założył firmę produkcyjną Revolution Films. Jako Revolution Films obaj współpracowali przy produkcji dziesięciu filmów fabularnych, m.in. Go Now (1995), „Chcę ciebie” (I Want You, 1998), „Z tobą lub bez ciebie” (With Or Without You, 1999), Wonderland (1999), „Królowie życia” (The Claim, 2000), 24 Hour Party People (2002), „Na tym świecie” (In This World, 2002), „Kod 46” (Code 46, 2003), w którym wystąpili nominowani do Oskarów Tim Robbins i Samantha Morton, oraz 9 songs (2004).
MARCEL ZYSKIND (ZDJĘCIA) – FILMOGRAFIA
Marcel Zyskind debiutował jako autor zdjęć do filmu fabularnego obrazem „Na tym świecie” (In This World). Wcześniej pracował jako asystent operatora obrazu i operator kamery dla Larsa von Triera podczas realizacji „Tańcząc w ciemnościach” (Dancer In The Dark) i Millenium Project. Zyskind pracował również jako operator kamery i Steadicamu przy filmach Röd Jul (reż. Linus Tunstrom), 24 Hour Party People (reż. Michael Winterbottom) i „28 dni później” (28 Days Later, reż. Danny Boyle). Studiował kinematografię w Łódzkiej Szkole Filmowej.